У пазамінулым годзе недзе ў Мінску быў збіты хлопец з інваліднасцю, які пісаў пра гэтую падзею і яе развіццё ў сваім дзённіку
тут,
тут і
тут. У той гісторыі ўсё проста: адразу бачна хто мае рацыю, а хто неадэкватны і хворы на ўсю галаву (як мы казалі ў дзяцінстве). У цяперашняй гісторыі са збіццём інваліда ў метро вельмі цяжка зразумець, хто там не хворы на ўсю голаву. Нават інэт-цкаванне падазраваных выклікае адчуванне нечага хваравітага.