ревность?
Колькі моўных пытаньняў віхрыцца ў розуме, калі вядзеш цікавую гутарку ці нешта чытаеш, слухаеш. Вось зараз чытаю "Нячутныя гукі самоты" К.Тарасава (www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/taras30). Выраз "напаляць рэўнасьць" разварушыў даўняе пытаньне: як-жа на нашай мове "ревность". Нешта ў сеціўных слоўніках праўды не знайшла, затое цікавы адказ прапанаваў В.Ластоўскі.
Вось якія артыкулы падаліся цікавымі:
РЕВНОВАТЬ каму, чаму; не уступаць, бытцам на выперадкі гнацца за кім; сусьцігаць-гацца, сусьціжнік-ніца.
РЕВНОВАТЬ каго, ня верыць, завідаваць, балючая нявера ў каго колечы, асабліва ў чыім колечы каханьні; паздросьціць, паздросьлівец, паздросьнік-ніца, паздрасьць, запаздросьлівы-дросьніца-дросьнік.
РЕВНОВАТЬ, старацца ўсімі сіламі, парыўча кіравацца да чаго; рупіцца, руплівы, руплівец, рупнасьць; рупатлівы, рупатлівец, рупата.
Цікава, якія адпаведнікі даюць на гэтыя словы Ян Станкевіч, Байкоў-Некрашэвіч?
Вось якія артыкулы падаліся цікавымі:
РЕВНОВАТЬ каму, чаму; не уступаць, бытцам на выперадкі гнацца за кім; сусьцігаць-гацца, сусьціжнік-ніца.
РЕВНОВАТЬ каго, ня верыць, завідаваць, балючая нявера ў каго колечы, асабліва ў чыім колечы каханьні; паздросьціць, паздросьлівец, паздросьнік-ніца, паздрасьць, запаздросьлівы-дросьніца-дросьнік.
РЕВНОВАТЬ, старацца ўсімі сіламі, парыўча кіравацца да чаго; рупіцца, руплівы, руплівец, рупнасьць; рупатлівы, рупатлівец, рупата.
Цікава, якія адпаведнікі даюць на гэтыя словы Ян Станкевіч, Байкоў-Некрашэвіч?