[LF] Eyes Wide Shut #2

[icysbrani]

ต่อจาก ตอนที่ 1

Comments

[p_0_p]

เค้าชอบความเป็นไซไฟนัวร์ๆ ของเรื่องนี้ ^^

สิ่งที่เค้าชอบ ^^
ไซไฟที่สิ่งสังเคราะห์ที่อยู่มาวันหนึ่งเริ่มใกล้เคียงมนุษย์มากขึ้น
หรือในเรื่องนี้คือ เป็นมนุษย์ที่ถูกจัดว่าไม่ใช่มนุษย์ด้วยกัีน

นัวร์ที่มันแสดงให้เห็นว่าคนเราใจแคบแค่ไหน กีดกันสิ่งที่เราตราหน้าว่า "ไม่เข้าพวก" แค่ไหน
เหมือนคนผิวดำ เหมือนพวกอบอริิจิน ที่โดนทำเหมือนไม่ใช่คน

ให้เค้าดูตัวละคร
เค้ารู้สึกว่าที่ซึงฮยอนสนใจจียงก็เพราะจียงต่างจากตัวโคลนอื่นๆ
การที่จียงตาบอดมองไม่เห็นสะกิดใจ ทำให้รู้สึกอยากรู้อยากเห็น
หรืออีกทีนะ เราว่า ท็อปอาจจะดีใจที่ตัวโคลนตัวนี้ตาบอด เหมือนไม่อยากให้จียงตัวนี้มองเห็นตัวเอง
ซึ่งเป็นคนที่คอยจัดตัวโคลนแบบเดียวกันไปขายเหมือนผักปลา
การตาบอดของตัวโคลนตัวนี้ทำให้ท็อปรู้สึกปลอดภัย เหมือนจียงจะมองไม่เห็นบาปที่เขารู้ว่ามันติดตัวอยู่
และอีกที เค้าว่าท็อปเองก็ต่างจากคนอื่นมาตั้งแต่ต้น รู้สึกแปลกแยก แต่ไม่กล้าจะฝืนกระแส
การเจอจียงทำให้ท็อปกล้าที่จะหลุด เพราะรู้สึกว่ามีใครอีกคนที่เหมือนกับตัวเอง คือแตกต่าง
การได้ดูแลจียงทำให้ท็อปรู้สึกมีค่า และการที่คนเรารู้สึกมีค่าก็ทำให้เรากล้า กล้าขนาดยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อคนที่รัก

ให้เค้ามองสรุป
เค้าว่าสุดท้ายความดีงามในจิตใจของคนเราก็ชนะนะคะ

ถึงจะเป็นชัียชนะที่มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ แต่การที่เพื่อนของท็อปสามคนลาออก เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันรุนแรงเกินไป กระทบกระเทือนใจเกินไป การที่ยองเบรักษาสัญญาเอาจียงมาดูแลต่อ และเลิกผลิตตัวโคลน มันคงเป็นการเริ่มต้นก้าวเล็กๆ ของอะไรบางอย่างที่ตามมา การระลึกถึงสิทธิของตัวโคลน (หรือคนด้อยโอกาสที่โดนเอาเปรียบ) การทำความเข้าใจกับความรู้สึก รัก ของซึงฮยอน อาจจะไปจนถึงคิดวิเคราะทำไมซึงฮยอนถึงรู้สึกแบบนั้น เพราะอะไร จนอาจจะเข้าใจและเกิดความรู้สึกแบบเดียวกัน เราว่าเรื่องพวกนี้แหละ

การที่มีเหตุการณ์รุนแรงก็เหมือนหินที่หล่นลงในน้ำ ถึงหินจะจมไปแล้วแต่คลื่นที่กระจายตัวออกไปรอบๆ มันยังอยู่ และจะกระจายออกไปเรื่อยๆ

เราว่าเรื่องนี้สมจริงมากด้วยเหตุผลนี้แหละ (วูบนึงทำไมไม่รู้ เรานึกถึงฉากวิ่งข้ามก้อนน้ำแข็งบนทะเลสาปในเรื่องกระท่อมน้อยของลุงทอมขึ้นมา)

ซีเรียสไปมั้ยวะเนี่ย ^^'>

[icysbrani]

เค้าเริ่มเขียนด้วยความคิดนั้นเลยอ่าค่ะ :D
เค้าชอบไซไฟตรงที่มันจะสอดแทรกไอ่พวกแง่คิดพวกนี้แหละ ว่าจริงๆยังมีคนที่ถูกทำเหมือน'ไม่ใช่คน'อยู่อีกเยอะเลย

จียงเหมือนเป็น"สวิตช์" ให้ซึงฮยอนอ่าค่ะ

ทำให้ซึงฮยอนกล้าจะทำสิ่งที่แปลกแยกกับจียง เค้าชอบคำว่าจียงทำให้ท๊อปมีค่านะคะ เค้านึกไม่ถึง^^">(อ่าว) ท๊อปเลยอยากปกป้องจียงขนาดนั้น ไม่ใช่แค่เพราะเป็นตัวโคลนแต่เป็น"คนที่มีค่าที่สุด"ของเค้าอ่าค่ะ

หน้าที่ของจียงคือทำให้ทุกด้านของรูบิคกลายเป็นสีเดียวกันอ่าค่ะ คือปกติรูบิคแต่ละด้านสีมันจะปนๆกัน แต่ถ้าเล่นๆไปสีเดียวกันก็จะค่อยๆรวมกัน
เปรียบสีเป็นความสับสนของซึงฮยอน ยิ่งเรียงมากเท่าไหร่ใจของซึงฮยอนก็ยิ่งมุ่งมั่น รู้สึกถึงความจริงที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนอ่าค่ะ ตอนจบก็หักดิบ ตือ 6 ด้านกลายเป็นสีเดียวกันหมด

สำหรับเค้า เค้าถือว่าตอนจบของเรื่องนี้เป็นแบบแฮปปี้นะคะ โป้ก็ได้ทำตามอย่างที่ใจตัวเองต้องการเต็มที่ และจียงก็ยังรอคอยต่อไป เบ้ก็ใจอ่อนยอมเข้าใจแล้ว ในฐานะนักวิจัยเก่าต่อไปอาจจะทำให้มีคนเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ

และไหนๆโป้ก็เคยชวนจีไปอยู่ด้วยกันแล้ว โป้ก็จะมารับทีหลังเหอๆๆๆ..../me โดนโป้เตะ

ไม่อาวววววว เขียนแบบนี้เถอะ เค้าชอบอ่าน 555

[p_0_p]

กร๊ากกก

นานๆ จะได้ทีอ่ะนะ เม้นเวิ่นเว้อแบบนี้
คงเป็นเพราะอ่านหลายรอบด้วยมั้ง ค่อยๆ อ่านแล้วก็ค่อยเขียนอ่า

เรานะ อยากเขียนอะไรมีสาระแบบไอซ์ซังได้มั่งจัง (๐___๐)

[icysbrani]

O_________O? สาระ? ฟิคสาระอ่ะหรอคะ?

ป๊อบซังก็เห็นฟิคน้องนางนวลนี่นา~~~~ XDDDD สาระหามีไม่!

พล๊อตนี้เค้าคิดมาน๊านนาน นานมากแล้วอ่าค่ะ หลายปีแล้วอ่า
เค้าเลยขุดขึ้นมาปัดฝุ่นๆ มันเลยออกแนวมีสาระเพราะจับนู่นยัดนี่เข้าไปเรื่อยๆอ่าค่ะ
อีกอย่างมันเป็นไซไฟอ่า มันเลยออกแนวสาระหลอนๆเหมือนไซไฟ อย่าง I, Robot ประมาณนั้นอ่า
เค้าเขียนไปก็อิงหนังไปนิดนึง ^^">

เขียนเต๊อะๆๆๆ เค้ารอดราฟฟิคนักสืบตัวเล็กๆนะคะ XDDDD