На хвалі барацьбы за маральную чысціню сталічных дзяўчат узгадалася адна гісторыйка, датычная журналістыкі. Ёсць у мяне знаёмая журналістка. Дзеўка з сімпатычным экстэр'ерам: рост, танклявасць і т. д. І паведаміла яна аднойчы, што мае намер завесці сабе хоббі: пайсці ў начныя клубы go-go танцоркаю. Матывавала гэта сваёй любоўю да танцаў. Я, канешне
(
Read more... )
У go-go нiчога дрэннага не бачу, мне здаецца, гэта клёва, але ёсьць падазрэньнi, што iх разглядаюсь як прастытутак i рэгулярна падкатваюць з такiмi прапановамi, ад якiх не заўсёды можна адмовiцца.
Reply
Ну, вось усё не магу вызначыцца ці будзе залежаць аўтарытэт пэўнага журналіста ў маіх вачах ад яго метадаў бавіць свой час.
Reply
Паглядзела фоткi, першая дзеўка, канечне, агонь))) Але сам конкурс прыгажосьцi нiяк не супрацьрэчыць стрыптызу i клюбным пацi, мне здаецца, а зусiм наадварот))
Reply
Конкурсы фармальна быццам бы мусяць прапагандаваць мір--дружбу--жвачку--сіські прыгжосць і ідэалы дабрыні, нездарма розных міс часта робяць тварамі гуманітарных праграм. Але дэ-факта так: тусоўкі з усімі наступствамі :)
Reply
Reply
Leave a comment