Het Leven Heeft Zin Er In...
Elke dag is nog steeds een avontuur... Wanneer dat ophoudt weet ik niet. Een Nederlandse kennis van mij gaat een Friettent oprichten. Dat lijkt me wel leuk. Ongezond, maar lekker. Een klein beetje Nederland zo af en toe proefen mag van mij wel omdat ik hier lang blijf wonen. Een andere Nederlandse kennis die ik heb ontmoeten, die een Chinese afkomst heeft, vertrekt ook binnenkort.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ik vrees en ik maak me zorgen over de toekomst. Ik ben een buitenlander in China. Een rijke, ja, maar toch... Ik heb niet dezelfde rechten. Wat als mensen ineens geen meer Engels willen leren? Tegen die tijd spreek ik al Chinees, maar het is iets om over te denken. Ik heb wat zekerheid nodig omdat ik geen diplomas enzovoort heb. Ik ben bang omdat ik me steeds meer afhankelijk voel. Afhankelijk van mijn vriendin, Liu Li. Ik houd echt van haar en als ze plotseling zou verdwijnen van mijn leven dan weet ik niet wat ik zou doen. Ik denk dat ik haar echt kan trouwen. Wat als zij niet van mij houdt? Ik denk dat ik een monnik zou worden voor een onbepaalde tijd als dat zou gebeuren. Mijn hele leven was ik alleen in de wereld en nu kan ik niet meer aan mijnzelf denken. Als ik over de toekomst denk dan komt het woord ons steeds voor in mijn gedachten. Ik ben een mens zoals andere mensen en ik ben bang...
-----------------------------------------------------------------------------------
Een paar nachten geleden nam ik Liu Li thuis met de scooter die ik leende van mijn vriend Chris (Maar die ik binnenkort van hem koop). Het was keihard aan 't regenen en zij hield de paraplu boven ons terwijl ik reed. Daarvoor lagen we op mijn bed met mijn armen rond haar - zij aan 't lezen. Ik wou dat dat moment nooit ophield. Toch kwam er een eind aan. Uiteindelijk kwamen we bij de kamers van haar school aan. Ik parkeerde de scooter en stond in de regen, verlicht door een straatlantaren. Het regen spatterde op mijn schouders en lekte vanaf mijn haar en mijn kin. Zij stond onder haar paraplu en ik stak mijn hoofd daaronder om haar te zoenen. Zij trok weg en zei dat haar klasgenoten eraan kwamen en dat ze verlegen was. Die liepen voorbij. Ze gaf me snel een kus en stapte achteruit, waarna ze wegliep met een glimlach. Ik stapte op mijn scooter en gilde nog even "Wan an!" (Goede nacht) voordat ik de weg op schoot en weer in de nacht verdween.
Ook al houdt ze niet van mij probeer ik haar liefde te krijgen. Als één meid veel moeite waard is dan is het deze. Ik probeer mijn uiterste best om hart hart te winnen omdat ik weet dat als ik die heb dat ik nooit iets anders nodig zal hebben in mijn leven.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ik vrees en ik maak me zorgen over de toekomst. Ik ben een buitenlander in China. Een rijke, ja, maar toch... Ik heb niet dezelfde rechten. Wat als mensen ineens geen meer Engels willen leren? Tegen die tijd spreek ik al Chinees, maar het is iets om over te denken. Ik heb wat zekerheid nodig omdat ik geen diplomas enzovoort heb. Ik ben bang omdat ik me steeds meer afhankelijk voel. Afhankelijk van mijn vriendin, Liu Li. Ik houd echt van haar en als ze plotseling zou verdwijnen van mijn leven dan weet ik niet wat ik zou doen. Ik denk dat ik haar echt kan trouwen. Wat als zij niet van mij houdt? Ik denk dat ik een monnik zou worden voor een onbepaalde tijd als dat zou gebeuren. Mijn hele leven was ik alleen in de wereld en nu kan ik niet meer aan mijnzelf denken. Als ik over de toekomst denk dan komt het woord ons steeds voor in mijn gedachten. Ik ben een mens zoals andere mensen en ik ben bang...
-----------------------------------------------------------------------------------
Een paar nachten geleden nam ik Liu Li thuis met de scooter die ik leende van mijn vriend Chris (Maar die ik binnenkort van hem koop). Het was keihard aan 't regenen en zij hield de paraplu boven ons terwijl ik reed. Daarvoor lagen we op mijn bed met mijn armen rond haar - zij aan 't lezen. Ik wou dat dat moment nooit ophield. Toch kwam er een eind aan. Uiteindelijk kwamen we bij de kamers van haar school aan. Ik parkeerde de scooter en stond in de regen, verlicht door een straatlantaren. Het regen spatterde op mijn schouders en lekte vanaf mijn haar en mijn kin. Zij stond onder haar paraplu en ik stak mijn hoofd daaronder om haar te zoenen. Zij trok weg en zei dat haar klasgenoten eraan kwamen en dat ze verlegen was. Die liepen voorbij. Ze gaf me snel een kus en stapte achteruit, waarna ze wegliep met een glimlach. Ik stapte op mijn scooter en gilde nog even "Wan an!" (Goede nacht) voordat ik de weg op schoot en weer in de nacht verdween.
Ook al houdt ze niet van mij probeer ik haar liefde te krijgen. Als één meid veel moeite waard is dan is het deze. Ik probeer mijn uiterste best om hart hart te winnen omdat ik weet dat als ik die heb dat ik nooit iets anders nodig zal hebben in mijn leven.