Առավոտյան համարյա ժամը 9ն ա: Քաղաքը դեռ նոր ա զարթնում, իսկ ես արդեն ավտոբուսի մեջ գնում եմ Ենոքավան: Էսօր են քիչ օրերից ա, երբ առավոտյան տեսնում եմ Երևանը, սովորաբար մի քիչ երկար եմ քնում ( Read more... )

 -Աաաաաաաաա, ժամը քանիսն ա?
-հեսա կասեմ
-թե որտեղից պիտի ասես?
-հեսա կասեմ, կիմանաս, 10ն ա
-սպասի նայեմ
-մի բացի աչքերդ, արև ա
-հա, էլի 10:05ա
-աաա, էլի դու ես անջատել են անտաղանդ բուդիլնիկը?
-չէ, դու, ուղղակի ենքան էս սովորել ձենին, էլ չես լսում, մեխանիկորեն անջատում էս
-լավ, վեր կենամ, արդեն ուշ ա
-դե լավ, մի 10 րոպե էլ աչք կպցրա, նոր
-հա, որ, բա չեմ ուշանա ( Read more... )

-Ժամը քանիսն ա?
-վեր կաց, արդեն 11անց ա
-ըհըն
-էլի գիշերվա կեսին ես քնել?
-հա, ոնց որ չորսանց էր
քստքստքստ, աչքերս տրորելով
-բարի լույս
-կոֆե խմում ես?
-չէր խանգարի
շխկշխկշխկ
-սև, թե ռաստվարիմի?
-մեկ ա, մենակ դառը
-հերիքա ետ կնոպկեքը ջարդես, կոֆեն սառեց
-գալիս եմ, էսօր մի տեսակ հոգնած եմ զարթնել
-ուշ ես զաթնել դրանից ա
-ուֆ ինչ անեմ, դաս էի անում
-ոնց ես խմելու ես ( Read more... )