люстэрка

[lodhur]

Соцыум абазліўся на мяне?...
Ці гэта я абазліўся на соцыум?...
У гэтай гульні сьвета і ценю, бясконцых адлюстраванняў...
Дзе Я, а дзе Яны?...
Скрутак бярэ...
Гэтае люстэрка прадказальнае, так як і я...
І няма разумення.
І няма паразумення.
Мы часткі люстранога сусьвету...
Мы роўныя ў гэтым перад Богам...
Але усё адно: неха выхоплівае нож з кішэні, і адлюстраванні імкнуцца зрабіць тое ж самае...
І хто выхапіў нож?
Хто частка бясконцага ланцугу адлюстраванняў?
Cпыніць не магчыма...
Можна толькі ўсвядоміць сябе ў ланцугу адлюстраванняў і перастаць выцягваць нож з кішэні, кожны раз як яго намацаеш...