Мы вярнуліся на Карлаў мост каля дзевятай. Турысты расхаджвалі па ім, церлі рукамі пачарнелыя скульптуры, фатаграфаваліся ў кожным кутку.
"Карлов мост почти без людей! Какая редкость!" - радасна ўскрыкнула адна з іх і ўзялася за фотаапарат.
Я пасьміхнулася, бо ведала, што на стужцы, запраўленай у мой "Зеніт" ужо ёсць гэты кадр, зроблены тры гадзіны назад.
Дзеля гэтага варта было прыязджаць у Прагу а 6-й раніцы.