Dag 9 - Santa Clara
Goedemorgen andere stad! Ik vind het fijn hier te zijn :-)
Omdat de plee inderdaad niet doortrok heb ik niet eerder de andere kranen opengedraaid, maar in mn slaapwaggel pleebezoekje vannacht automatisch mn handjes willen wassen, en de wastafelkraan en douche deden het gewoon. Gek. Mezelf verbaasd door gelijk kordaat een emmer water te vullen om daarmee zelf de plee door te spoelen en weer verder getukt.
Op tijd wakker voor het ontbijt maar toch eerst nog weer een uurtje zitten lezen.
Ik doe het prima op 5-6 uur slaap en her en der een siësta op vakantie, maar ik ben het eerste uurtje nog niet gelijk heel vrolijk.
Het ontbijt (ze hadden wentelteefjes en banaan!) is in het restaurant op 10 hoog, wat een ontzettend mooi uitzicht heeft op het plein, Parque Vidal, wij zouden het misschien een uit zn krachten gegroeid plantsoen noemen. Er zijn al flink veel mensen op de been zo om 9 uur, leuk om naar te gluren vanuit deze gargoyle hoogte. Snel een douche genomen nou het nog kon en mn kleren van gister op de handwas gedaan. Ik heb dan wel geen balkon, maar aangezien de douchegordijn stang er redelijk onbeschimmeld uitziet kan ik het hier wel drogen de komende 24 uur. Mn emmer bijgevuld, en ben dr content mee dat ik mn plee tenminste zo kan doorspoelen, zeker omdat ie zo dicht op de kleine slaapkamer zit.
Toen ik naar buiten ging kwam ik de schoonmaakster tegen, heb haar met handen en voeten uitgelegd dat ik morgen al weer weg ga en ze de kamer zo kan laten. Ze leek het te begrijpen.
Buiten is de feestvreugde inmiddels in volle gang. Op het plein hangen allerlei versiersels en aankondigingen wat waar en wanneer zich zal afspelen. Voor de deur van het naastgelegen pand zit een gigantische kinderschare verzameld voor een poppenkast. De ouders staan een paar meter achter ze en vermaken zich ook prima. Verder op het plein allemaal kraampjes met boeken, nog ff gegluurd of er iets in het Engels bij was, maar ik heb ook mn eigen stapel nog weg te werken. 2 rondjes over het plein gedaan (mooie gebouwen, standbeeld van lokale weldoenster Martha Abreu, kogelgaten in hotelmuur van de revolutie strijd), kioskje gevonden voor water en sigaretten en daarna op zoek gegaan naar de dingen die ik vandaag in ieder geval wilde vinden: Club Mejunje voor de homodisco en Dino's pizza voor goedkoop voer. Ik heb nog iets van $ 40 CUC, daarvan hoop ik er 20 over te houden voor de terugweg, stel nou dat het geld er niet is wil ik in ieder geval nog een dag kunnen eten en roken.
Beiden gevonden, mooi. Terug naar het plein, alwaar er een soort van 'Kinderen voor Kinderen' zangding was. Dat was me te zoetsappig... eigenlijk wilde ik wat lezen in het park, maar aangezien mn darmen ook weer overstuur waren, terug naar de hotelkamer. Eigen plee is goud waard!
Terwijl ik de kamerdeur opendoe bemerk ik tot mn schrik dat mn bed fris opgemaakt is. Shit, ze zal toch niet? Ja hoor, in de badkamer bleek mn emmer leeggegooid. En nu deed de douche het ook niet meer. Bitch! Ook suf, mn uitgehangen was zat ineens in de emmer. Ik weet niet wat dit voor n non-verbale communicatie is, ik zou het natuurlijk door hun kunnen laten doen, maar daar heb ik nu de Pesos niet voor over. Gelukkig ruikt het niet naar iets dubieus, of nog erger, chloor. (Zwarte broek en hemdje).
PAAZ bijna uitgelezen, nog een stukje bewaard voor later. Siestaatje gehouden.
Om een uurtje of vier weer de deur uit. De feestgeluiden waren flink. Inmiddels wat vage Within Temptation achtige klanken gewaar geworden, op onderzoek gegaan. Santa Clara staat ook bekend om zn jaarlijkse grote Rockfestival in November, dus misschien was dit wel de aankondiging voor iets anders dan Salsa en Reggaeton.
Ik hoefde niet ver, want de stoep voor het hotel was helemaal afgezet. Een grote menigte had zich verzameld om te kijken naar langzaam voortschrijdende figuren die uitgedost waren alsof ze Egytpische goden waren, al kwamen er op een gegeven moment zoveel voorbij, dat ik de mythen er niet meer bij kon verzinnen. Al waren Cleo & Ceasar wel weer duidelijk herkenbaar.
Veel gekke hoedjes, en vooral heel veel respect voor de dames die in onmogelijke schoenen op de cobblestones balanceerde met soms hele interessante taarten op hun hoofd. De bloetvoetse mannen hadden het makkelijker. Het mysterieuze deuntje stond op een soort van loop afgesteld die me al gauw de keel uithing, dus na 10 minuten had ik dr schoon genoeg van en ben ik er omheen gelopen.
Ik was van plan een beetje op het plein te hangen en mensen te kijken, maar het was meer andersom. Ik ben heus mn hele leven al gewend om veel bekijks te krijgen, maar dit werd echt een beetje ridicuul. Vooral het wijzen en elkaar aanstoten is een vervelend ding, nog vervelender is als mensen de hele tijd ongevraagd foto's van je gaan nemen, tegenwoordig is de 'subtiel anders gemikte selfie' nogal een ding wat me het bloed onder de nagels vandaan haalt. Het naroepen blijft ook vervelend. Ok, ja ik ben een forse witte vrouw van bijna 2 meter, die zie je vast niet dagelijks. Maar de hele tijd het gedoe... ik voelde me ff een beetje een wandelende freakshow.
Dit zijn de momenten dat ik echt wou dat ik 1.60m was en minder lichtgevend wit (of op dit moment, kreeftrood) was. Heb het rondlopen op het plein gauw opgegeven, wezen kijken bij de homotoko, want daar zou volgens het programma wat zijn, maar daar bleek een flamenco gitaarvoorstelling waar entree voor geheven werd. Om 22.00 begon de disco vertelde de doorbitch. Of ik wist dat het LGBT georiënteerd was, jup, dat was bekend.
Vroeger dan gepland al bij de pizzeria naar binnen gegaan, maar aangezien ik de lunch had overgeslagen kon ik best wat op. Voor $4 nogwat een quatro estaciones en wat blikjes fris om mn rest meegenomen wodka mee te mengen. Goedkoper dan bij de kiosk, deze onthou ik!
Mn boek op de kamer uitgelezen met keiharde salsa en smartlappenherrie van het plein op de achtergrond. Ik raak een beetje in een dip bemerk ik en het is niet de schuld van het boek, al helpt het vast niet. De geldzorgen zijn constant, maar ook het freak-gevoel was naar. Ik vraag me af of in mn eentje naar Cuba gaan niet een grote vergissing was. Ik vind dr geen zak aan zo, de hitte is ook maar tijdelijk leuk, strandliggen is niets voor mij (alleen op de tijden dat de rest van de wereld er nog niet/niet meer zit). Salsa, Rumba en Reggaeton zijn ook kut, zeker als je de zelfde 6 nummers de hele tijd voorbij hoort komen, ook eigenlijk alleen maar leuk om samen met vrienden gekke dansjes op te doen. Zelfs de auto's vind ik niet meer leuk (had ik eerder in Varadero ook al) want het zijn eigenlijk bijna alleen maar opgepoetste shiny objects om de toeristen mee te vervoeren... net zoals die nep oldtimers in de Efteling. En ik dacht dat ik in mn eentje een reis als dit kon maken? Ik heb verdorie gelijk al allerlei hulp op afstand van mn matties thuis nodig om me uit de penarie te halen. Ik voel me een slap watje met onverantwoorde aspiraties. En dat ik nergens lol aan beleef is natuurlijk ook vreselijk, verwend ondankbaar kreng.
Beetje dip? Ik heb een monsterachtig mimimimimi-momentje.
Ok, dat boek hielp echt niet.
Tegen tienen hijs ik me maar weer in mn jurk. Ik ben verdomme niet al deze kilometers gekomen om de hele tijd op mn kamer te blijven kniezen. Rumba in mn darmen is niet overal een excuus voor, behalve om de Piñata-wodka mix weg te gooien, nog een paar slokken zoete troep en ik ga vast over iemand heen kotsen. Het plein weer op, waar een uitvoerig beschilderde dame hele sentimentele dingen door haar microfoon staat te kwelen. Ik vraag me nog even af of ik hier niet verplicht van mezelf iets leuks van moet vinden. Gelukkig bedenk ik nog net op tijd dat ik ook niet naar het Jordaan-festival van mezelf moet. Dat helpt. En het plaatst ook gelijk alle Sjonnies in het juiste licht. Want die vind ik in NL ook gewoon stom.
Oh ja, dat is het ook gewoon. Ik vind een hele hoop dingen en de bijbehorende mensen helemaal niet leuk. Waarom moet ik dat nu vanuit een cultureel verantwoord vakantiedwanggevoel wel? Ik moet het mezelf niet zo moeilijk maken. Op naar de homo's! Iedereen die me naroept op het plein kan gewoon fijn de tering krijgen.
Bij Club Mejunje staat een rij waar ik dankbaar in achteraan sluit. Yep, ik voel me hier al gelijk een stuk beter tussen de Misfits die hier wel hun plekje hebben en er mogen zijn. Niet dat ik minder bekijks heb, maar dat hoort er meer bij, zelfs een paar valse blikken van transdames kan ik waarderen, want die hebben daar vast heel lang op moeten oefenen. In de praktijk ontdooien ze bijna altijd wel. Een transdame die er een beetje aangeknaagd uitziet en voor me in de rij staat doet wat moeilijke hupsjes en grijpt regelmatig naar dr kruis. Ik bied aan dr tas en waaier vast te houden zodat ze even in de steeg kan afwateren en ik haar plekje bezet hou. Opgelucht stuift ze er vandoor en komt weer terug in de rij als we bijna naar binnen mogen. Ze loodst me langs de entree (score!), zwaait me een kushandje en ik ben dr gelijk kwijt.
Bij de bar wordt ik gelijk door een bejaarde nicht het hemd van het lijf gevraagd, wie ben ik, wat doe ik hier, ben ik er morgen ook bij de dragshow, blief ik een cocktail? Uitgelegd dat ik om budgettaire redenen aan het bier ben en vanwege hetzelfde verhaal morgenavond ook weer terug moet naar fucking Varadero. De man kijkt me meewarig aan, want daar wil hij niet dood gevonden worden. Ik krijg een knuffel, betaal mn biertje terwijl ik een scheutje rum in een plastic beker van hem krijg, uit de fles uit zn achterzak.
Dat doen er hier meer. Het is nog net niet struikelen over de lege flessen in de drukte. Leuk gebouw overigens, grote binnenplaats met een boom, 2 tribunes en een schots en scheve tuintegeldansvloer wegens de boomwortels. Bij de tribune klimt iedereen over elkaar en om de boom heen.
Wat rondgelopen, wat gemuurbloemd, op de tribune naar de dansvloer zitten kijken. Een oudere transdame die naast me zit krijgt een lapdance van olympische proporties van een afgetraind knulletje. Ze kon haast niet ongeïnteresseerder kijken, getergd en verveeld werden zelfs haar nagels nog geïnspecteerd. Knullie ging met onverminderd enthousiasme door.... alleen maar onderbrekingen om nieuwe drank voor hun twee te halen. Hij had vast wat goed te maken, dit tafereel heeft zeker anderhalf uur geduurd in de tijd dat ik er was. Op de dansvloer overigens ook veel goede moves. Ik kan echt niet meer zo met mn billen schudden als toen ik 17 was in Zuidoost. Eeuwig zonde dat ik dat verleerd ben.
Ik vermaakte me prima op mn tribune, totdat ik ineens gezelschap krijg van weer een foute rastadude die begint te verhalen over dat ie me vanmiddag had zien lopen (ja, jij en de hele stad dude, het staat vast maandag in de krant) en van alles tegen me probeert te zeggen ook al toon ik duidelijk geen interesse. Even denk ik de redding te zien in een verdwaald en nerveus hondje tussen allerlei feestende voeten. Het hondje komt op me af en parkeert zichzelf onder mijn plank van de tribune en rolt zich zuchtend in een balletje. Hondje bleek helaas bij de rastaman te horen, hij grabbelt het beestje onder de tribune vandaan en propt m zo pardoes bij mij op schoot, waarop het zijn neus in mn elleboogholte graaft en zich dicht tegen me aandrukt. Natuurlijk smelt ik onmiddellijk vanwege deze overspannen vlooienbaal.... maar deze truuk konden de hondjes van Jan ook en ik begin de kerel de les te lezen over hondjes mee naar dukke feestjes en of ie verdomme niet het fatsoen heeft om ergens een surrogaat mandje met een jas of tas in een rustig hoekje voor het beestje te creëren. Dit zijn te veel prikkels voor het arme ding, die mormels van ons wisten ook altijd dat we terug kwamen naar de jas, dus hoefden ze niet een drukke dansvloer over. Mijn verontwaardiging in het Steenkolenspaans zorgde er helaas alleen maar voor dat ie me nog interessanter vond. Hondje teruggegeven en bier gaan haken. Barman vroeg of ik er 2 wou, uh nee? Ah fuck, hij stond oneens achter me. Ik probeer m uit te leggen dat ik niet uit ben voor een hook-up met hem, maar dovemansoren. Tot overmaat van ramp blijkt hij ook nog in die toko te werken, laat me zelfs een tattoo van het logo zien. Shit.
Nadat ik 2 keer heb geprobeerd ergens zelfstandig heen te lopen en ik niet van de achtervolger afkwam ben ik de überranzige plee maar ingedoken. Wat de fuck, zelfs in een homokroeg kan ik de lastige kerels niet dodgen. Ik begin ernstig aan mn eigen assertiviteit te twijfelen en voel me opgejaagd wild.
Als ik de plee uitkom stuift ie weer op me af. Oh nee, nu ben ik het zat! Ik wenk m om met me mee te komen en loop op de bejaarde nicht van binnenkomst af. Ik vraag hem of hij aan dit sujet kan uitleggen dat ik hier niet van gediend ben. Dat wordt gelukkig op ijzig kalme manier gedaan (er is inmiddels alweer scène genoeg getrapt) en na nog een warme kleffe hand op mn schouder, waarbij ik indringend wordt aangekeken, tyft ie eindelijk op. Pfoe... mn redder biedt me nog een shotje rum aan, wat ik aanneem om niet te beledigen.
Terug naar de tribune, via een omweg, maar nu op een andere hoek. De lapdance is nog steeds bezig, tot intense irritatie van de ontvangster. Zou de dansdude een zelfde soort bord voor zn kop hebben? Na 10 minuten wordt ik van de tribune afgesleurd door de transdame uit de rij, dansen moet ik. Ok, al voel ik me wel een beetje een houten klaas, ik heb nog steeds mn veels te volgepakte schoudertas om (na het emmer - incident weet ik zeker dat ik niemand met mn achtergelaten spullen vertrouw), maar ik kan deze dame niet weigeren met dr gaptooth smile. Na een paar minuten was ik mn klazerigheid kwijt en een tijdje fijn gedanst. Veel mensen hadden een waaier bij zich, geen overbodige gotische luxe in deze hitte. Ook op de busstations niet. Als ik weer doekoes heb moet ik dr maar gelijk eentje kopen in Varadero. Na een tijdje ben ik toch behoorlijk oververhit. Ik haal nog een laatste biertje, dan heb ik nog $30 CUC over en vind ik het mooi geweest. Het hoeft van mij ook niet tot in de kleine uurtjes door te gaan, al belooft Mejunje tot het ochtendgloren open te zijn. Nare Rastadude cirkelt ook nog steeds rond en moet me nog steeds gedag zwaaien, alsof ie terretoriaal blijft inchecken. Blegh!
Nog een laatste dansje met een leuk groepje blije figuren die mn jurk praaaachtig vonden (die zwarte 50's jurk met Mexicaanse skullies) en ik hou het voor gezien. Terug naar mn hok nu de avond leuk is, ending on a high note.
Het plein is nog half bevolkt met allerlei dronkaards en stinkt naar verschraalde drank en pies.
Jup, precies het Jordaan-festival, als dr maar geen drol voor de deur ligt.
Omdat de plee inderdaad niet doortrok heb ik niet eerder de andere kranen opengedraaid, maar in mn slaapwaggel pleebezoekje vannacht automatisch mn handjes willen wassen, en de wastafelkraan en douche deden het gewoon. Gek. Mezelf verbaasd door gelijk kordaat een emmer water te vullen om daarmee zelf de plee door te spoelen en weer verder getukt.
Op tijd wakker voor het ontbijt maar toch eerst nog weer een uurtje zitten lezen.
Ik doe het prima op 5-6 uur slaap en her en der een siësta op vakantie, maar ik ben het eerste uurtje nog niet gelijk heel vrolijk.
Het ontbijt (ze hadden wentelteefjes en banaan!) is in het restaurant op 10 hoog, wat een ontzettend mooi uitzicht heeft op het plein, Parque Vidal, wij zouden het misschien een uit zn krachten gegroeid plantsoen noemen. Er zijn al flink veel mensen op de been zo om 9 uur, leuk om naar te gluren vanuit deze gargoyle hoogte. Snel een douche genomen nou het nog kon en mn kleren van gister op de handwas gedaan. Ik heb dan wel geen balkon, maar aangezien de douchegordijn stang er redelijk onbeschimmeld uitziet kan ik het hier wel drogen de komende 24 uur. Mn emmer bijgevuld, en ben dr content mee dat ik mn plee tenminste zo kan doorspoelen, zeker omdat ie zo dicht op de kleine slaapkamer zit.
Toen ik naar buiten ging kwam ik de schoonmaakster tegen, heb haar met handen en voeten uitgelegd dat ik morgen al weer weg ga en ze de kamer zo kan laten. Ze leek het te begrijpen.
Buiten is de feestvreugde inmiddels in volle gang. Op het plein hangen allerlei versiersels en aankondigingen wat waar en wanneer zich zal afspelen. Voor de deur van het naastgelegen pand zit een gigantische kinderschare verzameld voor een poppenkast. De ouders staan een paar meter achter ze en vermaken zich ook prima. Verder op het plein allemaal kraampjes met boeken, nog ff gegluurd of er iets in het Engels bij was, maar ik heb ook mn eigen stapel nog weg te werken. 2 rondjes over het plein gedaan (mooie gebouwen, standbeeld van lokale weldoenster Martha Abreu, kogelgaten in hotelmuur van de revolutie strijd), kioskje gevonden voor water en sigaretten en daarna op zoek gegaan naar de dingen die ik vandaag in ieder geval wilde vinden: Club Mejunje voor de homodisco en Dino's pizza voor goedkoop voer. Ik heb nog iets van $ 40 CUC, daarvan hoop ik er 20 over te houden voor de terugweg, stel nou dat het geld er niet is wil ik in ieder geval nog een dag kunnen eten en roken.
Beiden gevonden, mooi. Terug naar het plein, alwaar er een soort van 'Kinderen voor Kinderen' zangding was. Dat was me te zoetsappig... eigenlijk wilde ik wat lezen in het park, maar aangezien mn darmen ook weer overstuur waren, terug naar de hotelkamer. Eigen plee is goud waard!
Terwijl ik de kamerdeur opendoe bemerk ik tot mn schrik dat mn bed fris opgemaakt is. Shit, ze zal toch niet? Ja hoor, in de badkamer bleek mn emmer leeggegooid. En nu deed de douche het ook niet meer. Bitch! Ook suf, mn uitgehangen was zat ineens in de emmer. Ik weet niet wat dit voor n non-verbale communicatie is, ik zou het natuurlijk door hun kunnen laten doen, maar daar heb ik nu de Pesos niet voor over. Gelukkig ruikt het niet naar iets dubieus, of nog erger, chloor. (Zwarte broek en hemdje).
PAAZ bijna uitgelezen, nog een stukje bewaard voor later. Siestaatje gehouden.
Om een uurtje of vier weer de deur uit. De feestgeluiden waren flink. Inmiddels wat vage Within Temptation achtige klanken gewaar geworden, op onderzoek gegaan. Santa Clara staat ook bekend om zn jaarlijkse grote Rockfestival in November, dus misschien was dit wel de aankondiging voor iets anders dan Salsa en Reggaeton.
Ik hoefde niet ver, want de stoep voor het hotel was helemaal afgezet. Een grote menigte had zich verzameld om te kijken naar langzaam voortschrijdende figuren die uitgedost waren alsof ze Egytpische goden waren, al kwamen er op een gegeven moment zoveel voorbij, dat ik de mythen er niet meer bij kon verzinnen. Al waren Cleo & Ceasar wel weer duidelijk herkenbaar.
Veel gekke hoedjes, en vooral heel veel respect voor de dames die in onmogelijke schoenen op de cobblestones balanceerde met soms hele interessante taarten op hun hoofd. De bloetvoetse mannen hadden het makkelijker. Het mysterieuze deuntje stond op een soort van loop afgesteld die me al gauw de keel uithing, dus na 10 minuten had ik dr schoon genoeg van en ben ik er omheen gelopen.
Ik was van plan een beetje op het plein te hangen en mensen te kijken, maar het was meer andersom. Ik ben heus mn hele leven al gewend om veel bekijks te krijgen, maar dit werd echt een beetje ridicuul. Vooral het wijzen en elkaar aanstoten is een vervelend ding, nog vervelender is als mensen de hele tijd ongevraagd foto's van je gaan nemen, tegenwoordig is de 'subtiel anders gemikte selfie' nogal een ding wat me het bloed onder de nagels vandaan haalt. Het naroepen blijft ook vervelend. Ok, ja ik ben een forse witte vrouw van bijna 2 meter, die zie je vast niet dagelijks. Maar de hele tijd het gedoe... ik voelde me ff een beetje een wandelende freakshow.
Dit zijn de momenten dat ik echt wou dat ik 1.60m was en minder lichtgevend wit (of op dit moment, kreeftrood) was. Heb het rondlopen op het plein gauw opgegeven, wezen kijken bij de homotoko, want daar zou volgens het programma wat zijn, maar daar bleek een flamenco gitaarvoorstelling waar entree voor geheven werd. Om 22.00 begon de disco vertelde de doorbitch. Of ik wist dat het LGBT georiënteerd was, jup, dat was bekend.
Vroeger dan gepland al bij de pizzeria naar binnen gegaan, maar aangezien ik de lunch had overgeslagen kon ik best wat op. Voor $4 nogwat een quatro estaciones en wat blikjes fris om mn rest meegenomen wodka mee te mengen. Goedkoper dan bij de kiosk, deze onthou ik!
Mn boek op de kamer uitgelezen met keiharde salsa en smartlappenherrie van het plein op de achtergrond. Ik raak een beetje in een dip bemerk ik en het is niet de schuld van het boek, al helpt het vast niet. De geldzorgen zijn constant, maar ook het freak-gevoel was naar. Ik vraag me af of in mn eentje naar Cuba gaan niet een grote vergissing was. Ik vind dr geen zak aan zo, de hitte is ook maar tijdelijk leuk, strandliggen is niets voor mij (alleen op de tijden dat de rest van de wereld er nog niet/niet meer zit). Salsa, Rumba en Reggaeton zijn ook kut, zeker als je de zelfde 6 nummers de hele tijd voorbij hoort komen, ook eigenlijk alleen maar leuk om samen met vrienden gekke dansjes op te doen. Zelfs de auto's vind ik niet meer leuk (had ik eerder in Varadero ook al) want het zijn eigenlijk bijna alleen maar opgepoetste shiny objects om de toeristen mee te vervoeren... net zoals die nep oldtimers in de Efteling. En ik dacht dat ik in mn eentje een reis als dit kon maken? Ik heb verdorie gelijk al allerlei hulp op afstand van mn matties thuis nodig om me uit de penarie te halen. Ik voel me een slap watje met onverantwoorde aspiraties. En dat ik nergens lol aan beleef is natuurlijk ook vreselijk, verwend ondankbaar kreng.
Beetje dip? Ik heb een monsterachtig mimimimimi-momentje.
Ok, dat boek hielp echt niet.
Tegen tienen hijs ik me maar weer in mn jurk. Ik ben verdomme niet al deze kilometers gekomen om de hele tijd op mn kamer te blijven kniezen. Rumba in mn darmen is niet overal een excuus voor, behalve om de Piñata-wodka mix weg te gooien, nog een paar slokken zoete troep en ik ga vast over iemand heen kotsen. Het plein weer op, waar een uitvoerig beschilderde dame hele sentimentele dingen door haar microfoon staat te kwelen. Ik vraag me nog even af of ik hier niet verplicht van mezelf iets leuks van moet vinden. Gelukkig bedenk ik nog net op tijd dat ik ook niet naar het Jordaan-festival van mezelf moet. Dat helpt. En het plaatst ook gelijk alle Sjonnies in het juiste licht. Want die vind ik in NL ook gewoon stom.
Oh ja, dat is het ook gewoon. Ik vind een hele hoop dingen en de bijbehorende mensen helemaal niet leuk. Waarom moet ik dat nu vanuit een cultureel verantwoord vakantiedwanggevoel wel? Ik moet het mezelf niet zo moeilijk maken. Op naar de homo's! Iedereen die me naroept op het plein kan gewoon fijn de tering krijgen.
Bij Club Mejunje staat een rij waar ik dankbaar in achteraan sluit. Yep, ik voel me hier al gelijk een stuk beter tussen de Misfits die hier wel hun plekje hebben en er mogen zijn. Niet dat ik minder bekijks heb, maar dat hoort er meer bij, zelfs een paar valse blikken van transdames kan ik waarderen, want die hebben daar vast heel lang op moeten oefenen. In de praktijk ontdooien ze bijna altijd wel. Een transdame die er een beetje aangeknaagd uitziet en voor me in de rij staat doet wat moeilijke hupsjes en grijpt regelmatig naar dr kruis. Ik bied aan dr tas en waaier vast te houden zodat ze even in de steeg kan afwateren en ik haar plekje bezet hou. Opgelucht stuift ze er vandoor en komt weer terug in de rij als we bijna naar binnen mogen. Ze loodst me langs de entree (score!), zwaait me een kushandje en ik ben dr gelijk kwijt.
Bij de bar wordt ik gelijk door een bejaarde nicht het hemd van het lijf gevraagd, wie ben ik, wat doe ik hier, ben ik er morgen ook bij de dragshow, blief ik een cocktail? Uitgelegd dat ik om budgettaire redenen aan het bier ben en vanwege hetzelfde verhaal morgenavond ook weer terug moet naar fucking Varadero. De man kijkt me meewarig aan, want daar wil hij niet dood gevonden worden. Ik krijg een knuffel, betaal mn biertje terwijl ik een scheutje rum in een plastic beker van hem krijg, uit de fles uit zn achterzak.
Dat doen er hier meer. Het is nog net niet struikelen over de lege flessen in de drukte. Leuk gebouw overigens, grote binnenplaats met een boom, 2 tribunes en een schots en scheve tuintegeldansvloer wegens de boomwortels. Bij de tribune klimt iedereen over elkaar en om de boom heen.
Wat rondgelopen, wat gemuurbloemd, op de tribune naar de dansvloer zitten kijken. Een oudere transdame die naast me zit krijgt een lapdance van olympische proporties van een afgetraind knulletje. Ze kon haast niet ongeïnteresseerder kijken, getergd en verveeld werden zelfs haar nagels nog geïnspecteerd. Knullie ging met onverminderd enthousiasme door.... alleen maar onderbrekingen om nieuwe drank voor hun twee te halen. Hij had vast wat goed te maken, dit tafereel heeft zeker anderhalf uur geduurd in de tijd dat ik er was. Op de dansvloer overigens ook veel goede moves. Ik kan echt niet meer zo met mn billen schudden als toen ik 17 was in Zuidoost. Eeuwig zonde dat ik dat verleerd ben.
Ik vermaakte me prima op mn tribune, totdat ik ineens gezelschap krijg van weer een foute rastadude die begint te verhalen over dat ie me vanmiddag had zien lopen (ja, jij en de hele stad dude, het staat vast maandag in de krant) en van alles tegen me probeert te zeggen ook al toon ik duidelijk geen interesse. Even denk ik de redding te zien in een verdwaald en nerveus hondje tussen allerlei feestende voeten. Het hondje komt op me af en parkeert zichzelf onder mijn plank van de tribune en rolt zich zuchtend in een balletje. Hondje bleek helaas bij de rastaman te horen, hij grabbelt het beestje onder de tribune vandaan en propt m zo pardoes bij mij op schoot, waarop het zijn neus in mn elleboogholte graaft en zich dicht tegen me aandrukt. Natuurlijk smelt ik onmiddellijk vanwege deze overspannen vlooienbaal.... maar deze truuk konden de hondjes van Jan ook en ik begin de kerel de les te lezen over hondjes mee naar dukke feestjes en of ie verdomme niet het fatsoen heeft om ergens een surrogaat mandje met een jas of tas in een rustig hoekje voor het beestje te creëren. Dit zijn te veel prikkels voor het arme ding, die mormels van ons wisten ook altijd dat we terug kwamen naar de jas, dus hoefden ze niet een drukke dansvloer over. Mijn verontwaardiging in het Steenkolenspaans zorgde er helaas alleen maar voor dat ie me nog interessanter vond. Hondje teruggegeven en bier gaan haken. Barman vroeg of ik er 2 wou, uh nee? Ah fuck, hij stond oneens achter me. Ik probeer m uit te leggen dat ik niet uit ben voor een hook-up met hem, maar dovemansoren. Tot overmaat van ramp blijkt hij ook nog in die toko te werken, laat me zelfs een tattoo van het logo zien. Shit.
Nadat ik 2 keer heb geprobeerd ergens zelfstandig heen te lopen en ik niet van de achtervolger afkwam ben ik de überranzige plee maar ingedoken. Wat de fuck, zelfs in een homokroeg kan ik de lastige kerels niet dodgen. Ik begin ernstig aan mn eigen assertiviteit te twijfelen en voel me opgejaagd wild.
Als ik de plee uitkom stuift ie weer op me af. Oh nee, nu ben ik het zat! Ik wenk m om met me mee te komen en loop op de bejaarde nicht van binnenkomst af. Ik vraag hem of hij aan dit sujet kan uitleggen dat ik hier niet van gediend ben. Dat wordt gelukkig op ijzig kalme manier gedaan (er is inmiddels alweer scène genoeg getrapt) en na nog een warme kleffe hand op mn schouder, waarbij ik indringend wordt aangekeken, tyft ie eindelijk op. Pfoe... mn redder biedt me nog een shotje rum aan, wat ik aanneem om niet te beledigen.
Terug naar de tribune, via een omweg, maar nu op een andere hoek. De lapdance is nog steeds bezig, tot intense irritatie van de ontvangster. Zou de dansdude een zelfde soort bord voor zn kop hebben? Na 10 minuten wordt ik van de tribune afgesleurd door de transdame uit de rij, dansen moet ik. Ok, al voel ik me wel een beetje een houten klaas, ik heb nog steeds mn veels te volgepakte schoudertas om (na het emmer - incident weet ik zeker dat ik niemand met mn achtergelaten spullen vertrouw), maar ik kan deze dame niet weigeren met dr gaptooth smile. Na een paar minuten was ik mn klazerigheid kwijt en een tijdje fijn gedanst. Veel mensen hadden een waaier bij zich, geen overbodige gotische luxe in deze hitte. Ook op de busstations niet. Als ik weer doekoes heb moet ik dr maar gelijk eentje kopen in Varadero. Na een tijdje ben ik toch behoorlijk oververhit. Ik haal nog een laatste biertje, dan heb ik nog $30 CUC over en vind ik het mooi geweest. Het hoeft van mij ook niet tot in de kleine uurtjes door te gaan, al belooft Mejunje tot het ochtendgloren open te zijn. Nare Rastadude cirkelt ook nog steeds rond en moet me nog steeds gedag zwaaien, alsof ie terretoriaal blijft inchecken. Blegh!
Nog een laatste dansje met een leuk groepje blije figuren die mn jurk praaaachtig vonden (die zwarte 50's jurk met Mexicaanse skullies) en ik hou het voor gezien. Terug naar mn hok nu de avond leuk is, ending on a high note.
Het plein is nog half bevolkt met allerlei dronkaards en stinkt naar verschraalde drank en pies.
Jup, precies het Jordaan-festival, als dr maar geen drol voor de deur ligt.