Dag 8 - Varadero -> Santa Clara
Ik word wakker met De Hardheid in mn kop, "15 Piek" wat wel weergeeft hoe graag ik hier weg wil als ik mn onderbewuste het met t Rembrandtsplein vergelijkt.
"Weg weg weg van deze plek" jup, dat gaat lukken, vanavond om 21.45.
Mn lijf voelt zich slecht, misselijk en bij het idee aan ontbijt ga ik zowat over mn nek.
Niet handig, want dit is het laatste 'gratis' eten wat ik vandaag kan nuttigen. Ik kan me er echt niet toe zetten om te gaan eten. Op bed blijven lezen tot het moment daar was om uit te checken. Weer met volle bepakking door de zon naar de bushalte gesjokt en tig taxi's afgeslagen.
Dit hotel zit te ver uit de slinger van alles om de spullen te stallen, dus ik moet mn backpack op het busstation stallen, wat ook weer eng is. Electronica, minitoilettas en wat kleren in mn sporttas, die samen met mn handtas waar de overige onmisbare shizzle in zit best zwaar is. Maar liever dat ik daar de hele dag mee rondhops dan het kwijtraak.
Nadat ik mn meuk gedumpt heb, een CUC heb afgerekend en een restaurantje gescout heb waar het alle dagen vol zat maar een betaalbaar menu heeft neem ik daar eerst een flesje water om mn lijf weer een beetje tot rust te brengen.
Als ik om me heen kijk ziet het voedsel er goed uit, dus ik durf het aan. Voor $5 CUC heerlijk gegeten.
Bij de wc schiet het gezegde "never trust a fart" nog net op tijd door mn hoofd heen en ja hoor.... mn personal riolering is veranderd in een fontein. Ik weet niet hoe de plaatselijke variant van voedsel vergiftiging heet (zoals Delhi belly, Montezuma's revenge, etc) , maar ik weet heel zeker dat ik deze aan het buffet van Tuxpan te danken heb.
Gelukkig heb ik 2 doosjes Imodium bij me, al is het wel ff afwachten hoe snel dit inkickt. Er wordt al een tijdje ongeduldig op de wc deur gebonkt, dus ik haast me, op een bankje verderop in de schaduw een greep in de reisapotheek gedaan. Toch goed dat ik die sporttas met inhoud ook mee zeul.
Een half uur later nog een run gemaakt naar een zeer schone plee, het mannetje die m onderhield hevig bedankt, al was het achteraf gek dat hij als n waakhond voor de afsluitbare deur bleef staan.
Daarna bleef alles zitten waar het zat, maar heb voor de zekerheid maar niets meer gegeten de rest van de dag. Wat er niet in gaat hoeft er ook niet uit.
Sja, verder wat rondgehangen in plantsoentjes en t park, PAAZ was gelukkig een dikke pil, dus daar kon ik fijn in verdwijnen. Ook de overige dagen een beetje bijgeschreven, want daar was ik sinds de stress insloeg maandag niet meer aan toegekomen. Nog effe naar de zee gekeken, maar het was te kalm (saai!) en heet om zonder beschutting met mn plunje op het strand te gaan hangen.
Ruim op tijd op het busstation, wat lichte verwarring omdat de bus er al lang stond, iedereen in de rij om de bagage in te laden, maar mooi dat de luiken niet open gingen. Dus iedereen wachten in de warmte. Mensen verhuizen echt van alles met de long distance bus... halve huisraden voorbij zien komen. Ik vind het allemaal gelijk weer een stuk leuker, want ook al is het een lange zit, ik ga ten minste weer echt reizen, naar een ander oord, no more Benidorm met Canadezen. Inmiddels ben ik ook beledigd als ik van die afkomst beticht wordt. Er zijn ook wel heel weinig kaaskoppen hierzo, dus ik mag het ze hier niet al te kwalijk nemen.
Ondertussen krijg ik allerlei olijke adviezen over het vastbinden van de hengsels van mijn tas van een Cubaan die zn vriendin aan het uitzwaaien is. Hij en zn dochtertje willen alles van me weten terwijl ze staan te wachten om mams dr spullen in te laden, ook wat ik aan het lezen ben. Ik heb het met handen en voeten staan uitleggen, dan vraagt hij of ik het uit zal hebben als ik in Santa Clara ben? Dat denk ik wel. Hij geeft me de tip om het daar in het hotel achter te laten, toerie boeken komen daar in de plaatselijke bibliotheek, die ook een winkeltje heeft, die weer in het onderhoud van de bieb helpt voorzien. Klinkt als een goed plan. Verder vertelt hij dat er op het plein bij het hotel voor de deur deze week allemaal festiviteiten zijn ivm het 25e boekenfestival, compleet met muziek en andere gekkigheden. Nou, ik val mooi met mn neus in de boter...ben erg benieuwd.
Dan worden de 2 grote stevige buschauffeurs ineens aan de kant geduwd door een klein mollig blond krullekoppie met een ontzettend grote bek, dezelfde tante waar ik mn tas vanmiddag heb gestald. Ze begint luidkeels de steden in omgekeerde volgorde om te roepen om de bagageruimte op logistiek verantwoorde wijze in te ruimen. Wat me meer verbaast is dat zij ook degene is die steeds in het ruim kruipt en soms hele zware koffers op elkaar stapelt, terwijl ze de omstanders dirigeert.
Respect voor dit krachtige propje! Maar ik had toch meer van die joekels van buschauffeurs verwacht, en dat in een macho-cultuur.
De bus in, Hobbit deel 1 gekeken en om 01.00 waren we al in Santa Clara. Dat gaat lekker zo als je bij voorspoedig doorrijden iedere keer een half uur van de reistijd mag afhalen. Natuurlijk gelijk weer belaagd door een zwerm taxichauffeurs, volgens de kaart was het best een eind. Onderhandeld dat het voor $3 CUC kon.
Bleek nog een hele mooie Cadilac te zijn ook, waar ik in het donker niet zo gauw een mooie foto van kon maken. Op de hoek bij het plein (want afgesloten wegens feesten) afgezet en aangeklopt bij Hotel Santa Clara Libre.
De receptie dame lag op de bank te pitten in de lobby ( met een luidruchtige Telenovella op de achtergrond, best knap) en werd wakker geschud door de security.
Ik probeerde haar uit te leggen dat de enige papieren voucher die ik bij me had de eerdere was voor 4 nachten. Dit was via een bookingsite omgeboekt naar 2 nachten en hier zou het hotel over geïnformeerd worden, ook dat ik op dit tijdstip zou aankomen. Al die beloftes heb ik in het Nederlands op de mail, compleet met nieuwe voucher als bijlage, maar nee, daar trapt deze juf niet in. Zolang ik geen papiertje produceer (Hoe dan? Moet ik het poepen voor je?), krijg ik van haar geen kamer. Nee ze kan het ook niet zelf opzoeken en uitprinten, en dat ik het naar haar mail is ook uitgesloten. Ook in Spanglish op dr gevoel werken werkt niet, de lange reis, de problemen met mn tarjeta de banco, of dat ik de kamer al vooraf betaald heb, het wil er allemaal niet in. Ok... als ik maar niet aan mn inner demons toegeef en als een gek ga staan gillen, dan kunnen ze meer eigenlijk ook niet uitgooien bij de lobby toch? Vast wel, maar ik parkeer mn tassen op de bank tegenover die waar zij op sliep en ga vervolgens een heel verhaal op de voicemail van het boekingsbureau houden.
Ze lijkt nog steeds niet ontdooid.
Ik plof tussen de tassen in, tik een woeste mail naar het bureau, maar halverwege wordt ik toch geroepen dat ze een sleutel voor me heeft.
Inderdaad, ik stond ineens in de computer.... en ze print zelf nog iets op de matrixprinter ( daar zijn ze hier dol op, ook bij de bus krijg je 3 keer een ander printje) wat ik mag ondertekenen terwijl ze de openingstijden van het ontbijt mompelt en dat er geen water in het hotel is dit weekend. Het zal me een rotzorg zijn.
Ik wens dr een fijne nachtrust en trek mn zooi de lift in, wat niet eens echt nodig is want 2 hoog is hier 1 hoog. Dat blijkt wat minder fijn als ik op de kamer ben, want de ramen zijn veel te krakkemikkig en er is geen safe, terwijl ze wel onderop het platje van de airco's uitkomen. De deur naar de gang is een louvredeurtje met een dun laagje triplex als luikje erachter. Dat wordt weer zeulen iedere keer als ik de deur uit ga.
De belangrijke shit voor nu aan de andere kant onder het bed gelegd en bed zo tegen de muur geschoven dat er niemand bij kon. Zo vast slaap ik nou ook weer niet.
"Weg weg weg van deze plek" jup, dat gaat lukken, vanavond om 21.45.
Mn lijf voelt zich slecht, misselijk en bij het idee aan ontbijt ga ik zowat over mn nek.
Niet handig, want dit is het laatste 'gratis' eten wat ik vandaag kan nuttigen. Ik kan me er echt niet toe zetten om te gaan eten. Op bed blijven lezen tot het moment daar was om uit te checken. Weer met volle bepakking door de zon naar de bushalte gesjokt en tig taxi's afgeslagen.
Dit hotel zit te ver uit de slinger van alles om de spullen te stallen, dus ik moet mn backpack op het busstation stallen, wat ook weer eng is. Electronica, minitoilettas en wat kleren in mn sporttas, die samen met mn handtas waar de overige onmisbare shizzle in zit best zwaar is. Maar liever dat ik daar de hele dag mee rondhops dan het kwijtraak.
Nadat ik mn meuk gedumpt heb, een CUC heb afgerekend en een restaurantje gescout heb waar het alle dagen vol zat maar een betaalbaar menu heeft neem ik daar eerst een flesje water om mn lijf weer een beetje tot rust te brengen.
Als ik om me heen kijk ziet het voedsel er goed uit, dus ik durf het aan. Voor $5 CUC heerlijk gegeten.
Bij de wc schiet het gezegde "never trust a fart" nog net op tijd door mn hoofd heen en ja hoor.... mn personal riolering is veranderd in een fontein. Ik weet niet hoe de plaatselijke variant van voedsel vergiftiging heet (zoals Delhi belly, Montezuma's revenge, etc) , maar ik weet heel zeker dat ik deze aan het buffet van Tuxpan te danken heb.
Gelukkig heb ik 2 doosjes Imodium bij me, al is het wel ff afwachten hoe snel dit inkickt. Er wordt al een tijdje ongeduldig op de wc deur gebonkt, dus ik haast me, op een bankje verderop in de schaduw een greep in de reisapotheek gedaan. Toch goed dat ik die sporttas met inhoud ook mee zeul.
Een half uur later nog een run gemaakt naar een zeer schone plee, het mannetje die m onderhield hevig bedankt, al was het achteraf gek dat hij als n waakhond voor de afsluitbare deur bleef staan.
Daarna bleef alles zitten waar het zat, maar heb voor de zekerheid maar niets meer gegeten de rest van de dag. Wat er niet in gaat hoeft er ook niet uit.
Sja, verder wat rondgehangen in plantsoentjes en t park, PAAZ was gelukkig een dikke pil, dus daar kon ik fijn in verdwijnen. Ook de overige dagen een beetje bijgeschreven, want daar was ik sinds de stress insloeg maandag niet meer aan toegekomen. Nog effe naar de zee gekeken, maar het was te kalm (saai!) en heet om zonder beschutting met mn plunje op het strand te gaan hangen.
Ruim op tijd op het busstation, wat lichte verwarring omdat de bus er al lang stond, iedereen in de rij om de bagage in te laden, maar mooi dat de luiken niet open gingen. Dus iedereen wachten in de warmte. Mensen verhuizen echt van alles met de long distance bus... halve huisraden voorbij zien komen. Ik vind het allemaal gelijk weer een stuk leuker, want ook al is het een lange zit, ik ga ten minste weer echt reizen, naar een ander oord, no more Benidorm met Canadezen. Inmiddels ben ik ook beledigd als ik van die afkomst beticht wordt. Er zijn ook wel heel weinig kaaskoppen hierzo, dus ik mag het ze hier niet al te kwalijk nemen.
Ondertussen krijg ik allerlei olijke adviezen over het vastbinden van de hengsels van mijn tas van een Cubaan die zn vriendin aan het uitzwaaien is. Hij en zn dochtertje willen alles van me weten terwijl ze staan te wachten om mams dr spullen in te laden, ook wat ik aan het lezen ben. Ik heb het met handen en voeten staan uitleggen, dan vraagt hij of ik het uit zal hebben als ik in Santa Clara ben? Dat denk ik wel. Hij geeft me de tip om het daar in het hotel achter te laten, toerie boeken komen daar in de plaatselijke bibliotheek, die ook een winkeltje heeft, die weer in het onderhoud van de bieb helpt voorzien. Klinkt als een goed plan. Verder vertelt hij dat er op het plein bij het hotel voor de deur deze week allemaal festiviteiten zijn ivm het 25e boekenfestival, compleet met muziek en andere gekkigheden. Nou, ik val mooi met mn neus in de boter...ben erg benieuwd.
Dan worden de 2 grote stevige buschauffeurs ineens aan de kant geduwd door een klein mollig blond krullekoppie met een ontzettend grote bek, dezelfde tante waar ik mn tas vanmiddag heb gestald. Ze begint luidkeels de steden in omgekeerde volgorde om te roepen om de bagageruimte op logistiek verantwoorde wijze in te ruimen. Wat me meer verbaast is dat zij ook degene is die steeds in het ruim kruipt en soms hele zware koffers op elkaar stapelt, terwijl ze de omstanders dirigeert.
Respect voor dit krachtige propje! Maar ik had toch meer van die joekels van buschauffeurs verwacht, en dat in een macho-cultuur.
De bus in, Hobbit deel 1 gekeken en om 01.00 waren we al in Santa Clara. Dat gaat lekker zo als je bij voorspoedig doorrijden iedere keer een half uur van de reistijd mag afhalen. Natuurlijk gelijk weer belaagd door een zwerm taxichauffeurs, volgens de kaart was het best een eind. Onderhandeld dat het voor $3 CUC kon.
Bleek nog een hele mooie Cadilac te zijn ook, waar ik in het donker niet zo gauw een mooie foto van kon maken. Op de hoek bij het plein (want afgesloten wegens feesten) afgezet en aangeklopt bij Hotel Santa Clara Libre.
De receptie dame lag op de bank te pitten in de lobby ( met een luidruchtige Telenovella op de achtergrond, best knap) en werd wakker geschud door de security.
Ik probeerde haar uit te leggen dat de enige papieren voucher die ik bij me had de eerdere was voor 4 nachten. Dit was via een bookingsite omgeboekt naar 2 nachten en hier zou het hotel over geïnformeerd worden, ook dat ik op dit tijdstip zou aankomen. Al die beloftes heb ik in het Nederlands op de mail, compleet met nieuwe voucher als bijlage, maar nee, daar trapt deze juf niet in. Zolang ik geen papiertje produceer (Hoe dan? Moet ik het poepen voor je?), krijg ik van haar geen kamer. Nee ze kan het ook niet zelf opzoeken en uitprinten, en dat ik het naar haar mail is ook uitgesloten. Ook in Spanglish op dr gevoel werken werkt niet, de lange reis, de problemen met mn tarjeta de banco, of dat ik de kamer al vooraf betaald heb, het wil er allemaal niet in. Ok... als ik maar niet aan mn inner demons toegeef en als een gek ga staan gillen, dan kunnen ze meer eigenlijk ook niet uitgooien bij de lobby toch? Vast wel, maar ik parkeer mn tassen op de bank tegenover die waar zij op sliep en ga vervolgens een heel verhaal op de voicemail van het boekingsbureau houden.
Ze lijkt nog steeds niet ontdooid.
Ik plof tussen de tassen in, tik een woeste mail naar het bureau, maar halverwege wordt ik toch geroepen dat ze een sleutel voor me heeft.
Inderdaad, ik stond ineens in de computer.... en ze print zelf nog iets op de matrixprinter ( daar zijn ze hier dol op, ook bij de bus krijg je 3 keer een ander printje) wat ik mag ondertekenen terwijl ze de openingstijden van het ontbijt mompelt en dat er geen water in het hotel is dit weekend. Het zal me een rotzorg zijn.
Ik wens dr een fijne nachtrust en trek mn zooi de lift in, wat niet eens echt nodig is want 2 hoog is hier 1 hoog. Dat blijkt wat minder fijn als ik op de kamer ben, want de ramen zijn veel te krakkemikkig en er is geen safe, terwijl ze wel onderop het platje van de airco's uitkomen. De deur naar de gang is een louvredeurtje met een dun laagje triplex als luikje erachter. Dat wordt weer zeulen iedere keer als ik de deur uit ga.
De belangrijke shit voor nu aan de andere kant onder het bed gelegd en bed zo tegen de muur geschoven dat er niemand bij kon. Zo vast slaap ik nou ook weer niet.