Verloren vriend

[larpphoenix]

Mijn afscheid van mijn eetstoornis in de vorm van een gedicht van mijn hand. De knop is nu definitief om. Het is nu erop of eronder!

Verloren vriend

Je was mijn vriend,
oh, zo lang in mijn leven.
Je gaf geborgenheid
En hielp me keer op keer.
Je was mijn vriend,
Maar door het vele geven
Ging ik finaal kapot.
Ja, steeds een beetje meer.

Ik at teveel en ben nu 'bezienswaardig'.
Ik at verkeerd en at en at en at.
De wereld is voor dikkerds heus niet aardig.
De freak leeft niet en is dat echt spuugzat.

Je was mijn vriend.
Je hebt me veel gegeven.
Zoet was voor leegte;
Vullend zonder spijt.
Je was mijn vriend
Maar nu wil ik echt leven.
Dag, Troostvoedsel,
Vaarwel nu voor altijd.