Լեւոն-էֆենդին ի վերջո հասավ իր նպատակին՝ ժողովուրդը պառակտված է երկու մասի թե Հայաստանում, եւ թե Սփյուռքում, Հայաստանի վարկանիշը ընկած, քաղաքական անկայունություն, արտակարգ դրություն, թուրքերն էլ իհարկե ակտիվացած ու ականջները սրած...

Մարդու ուղեղի մեջ չի տեղավորվում - ինչպե՞ս է հնարավոր, որ 350 000 հայեր քվեարկեն մի բացահայտ ազգի դավաճանի օգտին, ( Read more... )

В светлый праздник Пурим Лёвик покурил больше обычного, прокрутил в воспаленном от тщеславия мозгу все детали «молчаливого марша» своих зомбированных свидетелей и, вспомнив про незабвенные уши Амана, немножко успокоился. _Нет, не все еще потеряно,- подумал этот гигант мысли и отец армянской демократии и тут же с аппетитом проглотил огромную порцию ( Read more... )

Լեւոն-էֆենդի. «Ումի՞ց է վախեցած ժողովուրդը: Ժողովուրդը վախեցած է իր սեփական իշխանությունի՞ց, եւ ժողովուրդը հանդուրժում է իրեն վախեցնող իշխանությա՞նը: Այդ դեպքում ի՞նչ տարբերություն՝ թուրքի՞, թաթարի՞ ձեռքի տակ եք ապրում, թե՞ սեփական իշխանության, որից վախենում եք:»

Հիրավի, իզուր չի ժողովուրդը այս խավարամոլին Լեւոն-էֆենդի անվանում: Իհարկե, ոչ ( Read more... )

«Ապա Լեւօնն էֆենդի ինքնակամ ձեռս տուեալ ի թշնամեացն Հայոց, եւ զօրէնս Մասոնացն յանձն առեալ էր, եւ ուրացեալ զԱրցախն բնիկ Հայոց, եւ մեծամեծ չարիս անցուցեալ էր ընդ երկիրն Հայոց, եւ տակավին էր նա առ սուլթանին թուրքաց եւ մագիստրոսին օթեակաց»:

Անձամբ ես եւ իմ տասնյակ կողմնակիցները պատրաստ ենք մատուցել մեր անմնացորդ ծառայությունը թուրքական նվիրական գործին ( Read more... )

Հանրահավաք է անում
Ու ամբոխին հրահրում:
Բամբասում է նա, հաչում,
Հոխորտում ու զրպարտում:

«Արցախը տա՛նք թուրքերին,
Մոռանա՛նք մեր զոհերին,
Հրաժարվե՛նք Եղեռնից,
Դառնա՛նք ազգով սրբապիղծ...»

Դո՛ւք, դավաճաններ ու ստոր էակներ,
Դո՛ւք, ո՜վ ստրուկներ մոլի կրքերի,
Կատաղած - Հավայի Հաչան դուք Շներ,
Որ մեր թշնամյաց դարձել եք գերի.

Դո՛ւք, որ պատրաստ եք Արցախը  ծախել
Թուրքական դահճի ոտքի տակ զոհել,
Որ ասկյարների առաջ սարսափած,
Ճշմարտությունն եք ուրանում խոսել.

Դո՛ւք, որ հայերի դառն արտասուքով
Սեղանի հացը  ձեր շաղախեցիք,
Որ հպարտացած անօրեն գործքով
Հանրահա ( Read more... )

Չունի նա ո՛չ խիղճ ու պատիվ, եւ ո՛չ էլ ազգ-հայրենիք,
Մոնղոլ-թաթար մի տզրուկ է, լոկ արժանի փամփուշտի:
Փողն է անմահ, լավ իմացեք, որ բեմ հանեց Լեւոնին,
Փողն է միայն ու փառքը սին, որ կուտ տվին դիակին:

Երնե՛կ նրան, ով իր գործով, իր բռունցքով վիթխարի
Քիթ-մռութը այդ զազրելու կջախջախի հիմնովին: