Էնշտեյնի ժամանակը
Վատ է, էլի անռեժիմ ապրելը.
Պիտի տեղեր գնալ, ոչ էլ ու ի կյանքով էլ ապրել, թե չէ` կոմպ-կոմպ-ինետ-ինետ.... հետո քնում եմ, հետո արթնանում եմ` նույնը. Ու միակ տեղը, ուր կարող եմ ազատ զգալ, երազներն են:
Չնայած, եսիմ. Այ, ասում եք` ազատ. բայց ում հետ սեքս է լինում/ստացվում երազում, հետո իրականում վիճում/նեղանում եմ...
Չնայած, եսիմ. Լավ է, որ հակառակը չի.
Ես այդքան չէի կարողանա քնած մնալ...
Հ.Գ.-վախեցաք ՞՞՞ էդ մասերը ՄՈՏԱԺԱԾ են, ՄՈՆՏԱԺԱԾ, ուֆֆ...