որ
Քարե կծիկ` մեջս: Կգամ
թեթև քայլով. Աչքերիս մեջ`
գոլ մի արև.
Մոտենալով կմտածեմ`
նախորդն այլ էր`
ՈՒ ես, ու դու.
Վերջ։ Կսրճենք։
Ու ձեռքերդ… ես չեմ նայի։
Աչքերումդ… չեմ խորանա։
Սիրտդ… պաչեմ, բայց` չեմ թակի։
ՈՒ վերջ։
Չէ, խոսքեր այնպես… ես չեմ գտնի։
Թե կուլ կտամ ՞՞՞
Սուրճ, դառը` վերջ։
Ձեռքերիդ… հա, էլ չեմ նայի։
Հույսս այնպես, թե` շոյանքից ցավս մարի`
…լուռ կմարի։
Ու խառնվել մեկ ուրիշի… չէ…
Չէ, վերջ։
Կառնեմ քարս ու կգնամ քարե դեմքով`
Աչքերիս մեջ`
գոլ մի արև ՞՞՞
Սիրտս…
Ու... մատներս,
Խոսքերս տա՞՞՞ք
կուլ գնացած…
Որ չիմանաս
այրումը այս: