Լրիվ ուրիշ բան էի ուզում գրել: Հետո
dabavog -ի մոտ
սա կարդացի, ... ու հիշեցի Փելեշյանի ՄԵՆՔ-ը:
Click to view
Առաջին ութ րոպեում էլ սա գրվեց. թող մնա. հետո կմտածեմ. գրվեց` գրվեց դե...
Վերջին ճամփաս
թող ինձ տանեն այն ձեռքերը,
Որ այս կյանքում նեցուկ եղան.
Վրաս լացեն միայն նրանք
Ով իմ լացին վայիս չեղավ.
անկապ լացիս.
Հող թող նետեն միայն նրանք,
Ով ինձ շոյեց
ու չփշրեց…
Անունս տան միայն նրանք,
Ով ջան, մեռնեմ, կյանքս ասաց
ու չափսոսաց…
Վրաս հետո թող որ քայլեն այն բոլորը,
Ովքեր անել դա ուզեցին կյանքիս օրոք.
Քայլեն` ներեմ.
նրանց ու ինձ…
Հա.
…բայց թող վերջին ճամփաս
տանեն նրանք,
միայն նրանք,
ով չի կարող տեղից շարժել
չլինելս: