Яшчэ Жадан
+++
І калі адліга спыніцца на лугах,
калі дрэвы будуць стаяць у цёмных сьнягах,
сьвежы сьцішаны вецер, сарваўшыся з узьбярэжжа,
дакранецца й адчуе цяпло на яе губах.
Яе скура сьвятлейшая за серабро ў малацэ,
нібы стома нябачнай сьлязой замрэ на шчацэ,
нібы рэчышча ўзімку засыпле зорамі й сьнегам,
і адбіткі памерлых стаяць у халоднай рацэ.
Бо даўно прамінуў п’янкі лістападаўскі фэст,
скавышы і завеі ўшываюцца ў кожны пад’езд,
покуль мовай паветра й вады на паўночных прычалах
неадчэпнай прастуды яшчэ фармулюецца зьмест.
Гэта потым, калі туманы дойдуць сюды,
затапіўшы масты і прыгарадныя сады,
яна будзе штосьці казаць аб чорных прытоках
і засьнежаных чоўнах, цяжкіх ад сьцюжы й вады.
Бо ўсе словы, якія былі між ёй і табой,
пераплеценыя між сабой верасьнёвай травой,
паглядзі, як сказанае вамі ўжо праступае
зьбітым подыхам вільгаці, музыкай гарлавой.
Захавай гэты рух у паветраных ямах цяпла,
паняверку, якая ўпарта яе вяла, -
і калі яна спынялася й замірала,
і калі яе не было,
і калі была.
І калі адліга спыніцца на лугах,
калі дрэвы будуць стаяць у цёмных сьнягах,
сьвежы сьцішаны вецер, сарваўшыся з узьбярэжжа,
дакранецца й адчуе цяпло на яе губах.
Яе скура сьвятлейшая за серабро ў малацэ,
нібы стома нябачнай сьлязой замрэ на шчацэ,
нібы рэчышча ўзімку засыпле зорамі й сьнегам,
і адбіткі памерлых стаяць у халоднай рацэ.
Бо даўно прамінуў п’янкі лістападаўскі фэст,
скавышы і завеі ўшываюцца ў кожны пад’езд,
покуль мовай паветра й вады на паўночных прычалах
неадчэпнай прастуды яшчэ фармулюецца зьмест.
Гэта потым, калі туманы дойдуць сюды,
затапіўшы масты і прыгарадныя сады,
яна будзе штосьці казаць аб чорных прытоках
і засьнежаных чоўнах, цяжкіх ад сьцюжы й вады.
Бо ўсе словы, якія былі між ёй і табой,
пераплеценыя між сабой верасьнёвай травой,
паглядзі, як сказанае вамі ўжо праступае
зьбітым подыхам вільгаці, музыкай гарлавой.
Захавай гэты рух у паветраных ямах цяпла,
паняверку, якая ўпарта яе вяла, -
і калі яна спынялася й замірала,
і калі яе не было,
і калі была.