Белорусские стихи о зиме (Лингвистический ребус)
Я тут в один из последних дней каникул развлекалась тем, что пыталась переводить с белорусского. Началось все с того, что мне подруга, которая родом из Минска, прислала в ответ на мое фото Месяца и Венеры красивое стихотворение Максима Богдановича о Венере. Я белорусского не знаю совсем, но мне же интересно. Я взяла свой родной русский, добавила к нему польский и включила голову. Раза с третьего поняла весь текст без словаря. Тогда она мне еще одно стихотворение прислала, уже про зиму. Тут я на одной строчке конечно застряла, но она, судя по всем какая-то с устаревшими словами. Мне все это дело понравилось, и я полезла еще искать. Нашла еще стихи, выбрала тоже о зиме. Вот решила с вами текстами белорусскими поделиться. Попробуйте перевести, в принципе хватает и хорошего знания русского и понимания законов языка, чтобы многое понять. Кинула стихи эти своей знакомой филологу, она сказала, что переводить - только портить, и так все понятно :). Согласна, очень красиво все. Но в смысл вникнуть можно. Так что вот вам ребус лингвистический. Одна подсказка: буква "ў" читается примерно как наша "в" но с призвуком "у", похож на английскую "w", но для понимания читайте ее как наше "в".
Зімой (Максім Багдановіч)
Здароў, марозны, звонкі вечар!
Здароў, скрыпучы, мяккі снег!
Мяцель не вее, сціхнуў вецер,
I волен лёгкіх санак бег.
Як мары, белыя бярозы
Пад сінявой начной стаяць,
У небе зоркі ад марозу
Пахаладзеўшыя дрыжаць.
Вільготны месяц стуль на поле
Празрысты, светлы стоўп спусціў
I рызай срэбнаю раздолле
Снягоў сінеючых пакрыў.
Ўзрывайце ж іх санямі, коні!
Звіні, вясёлых бомаў медзь!
Вакол лятуць бары і гоні,
Ў грудзях пачала кроў кіпець.
1910
Дзед Мароз ( Якуб Колас)
❄❄❄
Ходзіць дзед белабароды
Полем, лесам, пералескам,
Засцілае рэчкі лёдам,
Брыльянцістым снежным блескам.
Сыпле іней на бярозы,
Туліць дрэвы лёгкім пухам,
Крые руні, травы, лозы
Белай посцілкай-кажухам.
Дзеда ўсюды носяць ногі,
І к нам прыйдзе на хвілінку
Адпачыць крыху з дарогі,
Важна сеўшы на ялінку.
А ялінка!.. Чаго толькі
На яе няма галінках!
Свецяць зоркі і вясёлкі
У бліскучых павуцінках.
Тут лісічка, зайчык, мышка,
Рыбкі, буслік доўгавязы.
А як ззяюць на ёй шышкі,
Нібы ў іх гараць алмазы!
Каля ёлкі карагоды,
Песні, гутарка жывая,
А той дзед белабароды
Толькі ў вусы смех пускае.
Дык рассунем кола шырай,
Патанцуем на памосце,
Песняй звонкай, песняй шчырай
Прывітаем дзеда-госця.
.
Першы снег (Рыгор Барадулін
❄❄❄
У абшары навакольным
Над папарам, лугам, полем
Снег тчэ мяккі змрок.
Кожную сняжынку тую
Кружыць, туліць і цалуе
Весялун-вятрок.
Дрэвы ў футры і карункі -
Шчодрыя зімы дарункі
Ахінаюць стан.
Галавой кіўнуў гулліва
Вяз таполі сарамлівай,
Маладзейшым стаў.
I абрусам вышываным
Засцілаюцца паляны,
Далягляд і дол.
На вяселле зімкі жвавай
З дзедам грозным і ласкавым,
На багаты стол.
Дзесьці йдуць маладажоны
Сцежкай пухам вылажонай,
Шчасныя ўдваіх.
Эх, як хораша, урачыста,
Як душы парывы чысты
У час хвілін такіх!
.
А вот то самое стихотворение про Венеру
Это видео , где на эти стихи положена музыка
#зимниесказки
Зімой (Максім Багдановіч)
Здароў, марозны, звонкі вечар!
Здароў, скрыпучы, мяккі снег!
Мяцель не вее, сціхнуў вецер,
I волен лёгкіх санак бег.
Як мары, белыя бярозы
Пад сінявой начной стаяць,
У небе зоркі ад марозу
Пахаладзеўшыя дрыжаць.
Вільготны месяц стуль на поле
Празрысты, светлы стоўп спусціў
I рызай срэбнаю раздолле
Снягоў сінеючых пакрыў.
Ўзрывайце ж іх санямі, коні!
Звіні, вясёлых бомаў медзь!
Вакол лятуць бары і гоні,
Ў грудзях пачала кроў кіпець.
1910
Дзед Мароз ( Якуб Колас)
❄❄❄
Ходзіць дзед белабароды
Полем, лесам, пералескам,
Засцілае рэчкі лёдам,
Брыльянцістым снежным блескам.
Сыпле іней на бярозы,
Туліць дрэвы лёгкім пухам,
Крые руні, травы, лозы
Белай посцілкай-кажухам.
Дзеда ўсюды носяць ногі,
І к нам прыйдзе на хвілінку
Адпачыць крыху з дарогі,
Важна сеўшы на ялінку.
А ялінка!.. Чаго толькі
На яе няма галінках!
Свецяць зоркі і вясёлкі
У бліскучых павуцінках.
Тут лісічка, зайчык, мышка,
Рыбкі, буслік доўгавязы.
А як ззяюць на ёй шышкі,
Нібы ў іх гараць алмазы!
Каля ёлкі карагоды,
Песні, гутарка жывая,
А той дзед белабароды
Толькі ў вусы смех пускае.
Дык рассунем кола шырай,
Патанцуем на памосце,
Песняй звонкай, песняй шчырай
Прывітаем дзеда-госця.
.
Першы снег (Рыгор Барадулін
❄❄❄
У абшары навакольным
Над папарам, лугам, полем
Снег тчэ мяккі змрок.
Кожную сняжынку тую
Кружыць, туліць і цалуе
Весялун-вятрок.
Дрэвы ў футры і карункі -
Шчодрыя зімы дарункі
Ахінаюць стан.
Галавой кіўнуў гулліва
Вяз таполі сарамлівай,
Маладзейшым стаў.
I абрусам вышываным
Засцілаюцца паляны,
Далягляд і дол.
На вяселле зімкі жвавай
З дзедам грозным і ласкавым,
На багаты стол.
Дзесьці йдуць маладажоны
Сцежкай пухам вылажонай,
Шчасныя ўдваіх.
Эх, як хораша, урачыста,
Як душы парывы чысты
У час хвілін такіх!
.
А вот то самое стихотворение про Венеру
Это видео , где на эти стихи положена музыка
You can watch this video on www.livejournal.com
#зимниесказки