Мы, людзі, такія калёвыя, такія разумныя. Шмат чаго прыдуалі, шмат чаго можам. І ганарымся гэтым. Толькі не проста ганарымся, а прыдумваем яшчэ-і-яшчэ. І расхлёбываем тое, чаго напрыдумвалі. Ага, як з ядзернай бомбай выкарыстойваць страшна, а выкінуць шкада. Або з пластыкам, які не перагнівае і ніяк не раскладаецца ў прыродных умовах. Дарэчы на тэму пластыка:
http://anub.ru/27.10.2009/velikoe_musornoe_pyatno_v_tihom_okeane/ А тым часам нехта сядзіць за кратамі, кагосьці туды намагаюцца пасадзіць. Кагосці проста апытваюць а камусці робяць "цікавыя прапановы". Страшна. Мы на мяжы. Нам не доўга засталося. Гэта бачна і без мяйа розных.