Мне прысьнілася, што я і Хрысьціна Чармных гутарылі са студэнтамі фізікамі. Ці то я была на фіз-маце, ці то ў нас насупраць зьмяшчаліся кафедры фізікі і псіхалогіі. Ня важна ( Read more... )

Прачнулася праз тое, што... проста прачнулася. Быццам бы нейкая музыка гучала. Быццам бы гэтая музыка, як ядвабная тканіна, абгарнула сьвежым цёплым паветрам. Пакой быў на дзіва сіні. Не чорны, не шэра-зялёны, не брудны, а нейкі сіні. Шаравата-сіні, вельмі прыгожы. Засьвечаны поўняй аднекуль зьверху.

Я зьдзівілася, бо звычайна поўня сьвеціць мне ( Read more... )

     Мне сьнілася, што я сядзела ў кавярні Алісы  Матавілавай. Ну, то бок у яе ўласнай кавярні, як разумею. Мы чакалі Дашу Марозаву зь нейкай паездкі. Я таксама толькі вярнулася аднекуль з вандраваньняў, сядзела стомленая і запыленая, якраз пасьпела распавесьці Алісе нейкую заблытаную гісторыю сваіх вандровак, тлумачучы, адкуль у мяне качка з сабой ( Read more... )

Мне патрэбны, патрэбны-патрэбны, да бязглуздасьці, чалавек, які будзе пісаць мне ўсе свае сны. Мне патрэбны такі чалавек. Адзін на ўсё жыцьцё. Не для каханьня, не для сяброўства нават, а для нечага абсалютна міфічнага сярод адносін. Разумееце, чалавек ды яго сны. Увесь гэты заблытаны сьвет. Я ведаю людзей, у якіх цудоўныя сны, ведаю людзей, у якіх ( Read more... )

У маё галаве сто тысяч кніг - і я не магу напісаць НІВОДНАЙ! НІВОДНАЙ!!! Ніводнага верша за гэтыя дні. Яны ўсе ў маёй галаве, але на паперу кладуцца каравыя загагуліны, а друкаваць калі - выходзіць лухта, я стамляюся і хачу спаць ці плакаць, настолькі абыякавыя, дурацкія словы, думкі, вочы перад экранам. Я не магу займацца спортам, што ўсьцяшала ( Read more... )