Хрэн і капуста браколі - сродак прафілактыкі рака
Браколі большасць людзей падвяргаюць занадта працяглай кулінарнай апрацоўцы, што прыкметна змяншае яе гаючыя ўласцівасці. Але волкімі арыгінальныя суквецці таксама ёсць нельга. Навукоўцы са ЗША выявілі, што дапамагчы ў гэтай сітуацыі могуць вострыя заправы.
З усіх прадстаўнікоў гародніны роду Brassica (браколі, капуста, брусэльская капуста і каляровая капуста) менавіта ў браколі ўтрымоўваюцца самыя вялікія колькасці глюкарафаніна, рэчывы якое затым у арганізме натуральнай выявай ператвараецца ў сульфарафан.
Навукоўцам даўно вядома, што сульфарафан валодае магутнымі антыаксідантнымі уласцівасцямі, што робіць яго незаменным у прафілактыцы такіх анкалагічных хвароб як рак малочнай залозы і рак страўніка (дадатны эфект сульфарафана ў папярэджанні гэтых формаў рака, роўна як і ў прафілактыцы язвы страўніка быў даказаны эксперыментальна).
Аднак пры кулінарнай тэрмічнай апрацоўцы браколі колькасць сульфарафана можа прыкметна змяншацца. У нейкай меры кампенсаваць яго страту можна, павялічыўшы засваяльнасць гэтага карыснага злучэння, але да апошняга часу даследнікі не ведалі, як дамагчыся гэтага.
Навукоўцы з універсітэта амерыканскага штата Ілінойс зрабілі важнае адкрыццё: яны выявілі, што спажыванне адвараной браколі разам з вострымі спецыямі (хрэн, гарчыца ці васабі - зялёны японскі хрэн) рэзка павялічвае колькасць сульфарафана, якое здольны засвоіць наш арганізм.
Навукоўцы частавалі дзве групы падыспытных, якія складаліся з некалькіх дзясяткаў удзельнікаў, стравамі з браколі, але ў эксперыментальнай групе да смачнай «капусткі» яшчэ належыла вострая заправа, у той час як у кантрольнай групе ўдзельнікам пры паглынанні браколі дазвалялася яе толькі трохі прысольваць.
Вымярэнне ўзроўня біяактыўных кампанентаў у крыві, якое праводзілася праз кожную гадзіну пасля «трапезы» ў лабараторыі, паказала, што, па-першае, узровень сульфарафана дасягаў свайго піка тры гадзіны праз пасля спажывання капусты, а, па-другое, што пры аднолькавай колькасці з'едзенай браколі па вазе ў тых, хто еў яе з вострымі заправамі, узровень карыснага рэчыва ў арганізме быў нашмат вышэй, чым ва ўдзельнікаў, якім дазвалялася толькі пасаліць страву.
© Святлана Калтовіч, 2011 г.
З усіх прадстаўнікоў гародніны роду Brassica (браколі, капуста, брусэльская капуста і каляровая капуста) менавіта ў браколі ўтрымоўваюцца самыя вялікія колькасці глюкарафаніна, рэчывы якое затым у арганізме натуральнай выявай ператвараецца ў сульфарафан.
Навукоўцам даўно вядома, што сульфарафан валодае магутнымі антыаксідантнымі уласцівасцямі, што робіць яго незаменным у прафілактыцы такіх анкалагічных хвароб як рак малочнай залозы і рак страўніка (дадатны эфект сульфарафана ў папярэджанні гэтых формаў рака, роўна як і ў прафілактыцы язвы страўніка быў даказаны эксперыментальна).
Аднак пры кулінарнай тэрмічнай апрацоўцы браколі колькасць сульфарафана можа прыкметна змяншацца. У нейкай меры кампенсаваць яго страту можна, павялічыўшы засваяльнасць гэтага карыснага злучэння, але да апошняга часу даследнікі не ведалі, як дамагчыся гэтага.
Навукоўцы з універсітэта амерыканскага штата Ілінойс зрабілі важнае адкрыццё: яны выявілі, што спажыванне адвараной браколі разам з вострымі спецыямі (хрэн, гарчыца ці васабі - зялёны японскі хрэн) рэзка павялічвае колькасць сульфарафана, якое здольны засвоіць наш арганізм.
Навукоўцы частавалі дзве групы падыспытных, якія складаліся з некалькіх дзясяткаў удзельнікаў, стравамі з браколі, але ў эксперыментальнай групе да смачнай «капусткі» яшчэ належыла вострая заправа, у той час як у кантрольнай групе ўдзельнікам пры паглынанні браколі дазвалялася яе толькі трохі прысольваць.
Вымярэнне ўзроўня біяактыўных кампанентаў у крыві, якое праводзілася праз кожную гадзіну пасля «трапезы» ў лабараторыі, паказала, што, па-першае, узровень сульфарафана дасягаў свайго піка тры гадзіны праз пасля спажывання капусты, а, па-другое, што пры аднолькавай колькасці з'едзенай браколі па вазе ў тых, хто еў яе з вострымі заправамі, узровень карыснага рэчыва ў арганізме быў нашмат вышэй, чым ва ўдзельнікаў, якім дазвалялася толькі пасаліць страву.
© Святлана Калтовіч, 2011 г.