Dag 17 - Een van mijn favoriete herinneringen
Zomer 2009.
De examens waren achter de rug, het zonnetje scheen en ik ging bij Zena eten. We wandelden eerst doelloos door de stad toen we besloten om een jointje te halen en die in het stadspark op te roken. We maakten zoals altijd grapjes over meneer Gardeniers, onze docent maatschappijwetenschappen, en trokken de vreemdste conclusies. Zo smaakte een mini-milkeyway VEEL lekkerder als je met je mond open at. Toen de joint en zak mini-chocolatebars op waren liepen we naar Zena's huis. Grote zonnebrillen zorgden ervoor dat wij ons fabuleus en beroemd voelden waardoor Zena schaamteloos met haar hand naar vreemden wuifde en op een heerlijk bekakte manier 'No pictures' riep. Eenmaal op de Mergelweg 8 aangekomen nam ik plaats op mijn favoriete plekje: aan de bar met het Burnboek voor me en een pen in mijn hand om al onze avonturen van die dag op te schrijven. Zena nam op haar beurt háár favoriete plek in: achter het aanrecht. Zo kon ik makkelijk een uur kijken naar hoe zij lekker aan het kokkerellen was zonder ook maar een woord te zeggen en dat gebeurde ook. Ik was al lang vergeten dat ik er was, en Zena blijkbaar ook. Ze opende de vriezer en mompelde iets in zichzelf waarop ik zei: 'Praat je nou tegen de vriezer??'. Ze maakte een sprongetje van de schrik en zei verward 'Wooooowwww Juul jij bent er ook nog!!' Even later aten we gebakken kipfilet met frietjes en een salade en vielen op de bank in slaap
De examens waren achter de rug, het zonnetje scheen en ik ging bij Zena eten. We wandelden eerst doelloos door de stad toen we besloten om een jointje te halen en die in het stadspark op te roken. We maakten zoals altijd grapjes over meneer Gardeniers, onze docent maatschappijwetenschappen, en trokken de vreemdste conclusies. Zo smaakte een mini-milkeyway VEEL lekkerder als je met je mond open at. Toen de joint en zak mini-chocolatebars op waren liepen we naar Zena's huis. Grote zonnebrillen zorgden ervoor dat wij ons fabuleus en beroemd voelden waardoor Zena schaamteloos met haar hand naar vreemden wuifde en op een heerlijk bekakte manier 'No pictures' riep. Eenmaal op de Mergelweg 8 aangekomen nam ik plaats op mijn favoriete plekje: aan de bar met het Burnboek voor me en een pen in mijn hand om al onze avonturen van die dag op te schrijven. Zena nam op haar beurt háár favoriete plek in: achter het aanrecht. Zo kon ik makkelijk een uur kijken naar hoe zij lekker aan het kokkerellen was zonder ook maar een woord te zeggen en dat gebeurde ook. Ik was al lang vergeten dat ik er was, en Zena blijkbaar ook. Ze opende de vriezer en mompelde iets in zichzelf waarop ik zei: 'Praat je nou tegen de vriezer??'. Ze maakte een sprongetje van de schrik en zei verward 'Wooooowwww Juul jij bent er ook nog!!' Even later aten we gebakken kipfilet met frietjes en een salade en vielen op de bank in slaap