Dag 8 - Een moment
Zo veel moment schieten nu door mijn hoofd, sommigen nog vers en 100% in mijn acute belevingswereld, anderen vervaagd maar toch blinken ze op uit de rest van mijn herinneringen. Waarop moet ik de keuze baseren van welk moment hier mijn volle aandacht krijgt? Zal ik een mooi moment kiezen dat ik nooit zal vergeten? Of eentje dat me op dit moment bezighoudt? Eentje dat me raakte tot diep in mijn hart, dat is zeker. Een moment met een geliefde of wil ik eens aandacht besteden aan een van de vele heerlijke momenten met mijn vriendinnen?
1)
De examens waren achter de rug, ik had mijn neuspiercing laten zetten en de laatste schooldag was gevierd. Met vijf chicks gingen we op pad naar Zeeland. Op een dag regende het, we gingen met zijn allen een dutje doen op de kamer waar Lotte Zena en ik sliepen, met zijn vijven in een stapelbed + matrasje op de grond. We sliepen tot het donker was en toen ik wakker werd hadden Lotte en Nelleke gekookt. Voor het eerst voelde ik me rustig in mijn vriendinnengroep, het idee dat ik altijd de leiding moest nemen liet ik los en ik genoot met een warm gevoel van het feit dat er voor me gezorgd was, dat ik zonder erover na te denken kon aanschuiven bij een heerlijk maaltje. De vrijheid die ik in die week heb gevoeld is onvergetelijk. We speelden binnen badminton, aten laat, ontbeten met popcorn en lachten tot we niet meer konden ademen.
2)
Zondagavond, ik was alleen thuis. Ik had gewerkt en was moe, ik miste Soesa, ik stortte in. Ik voelde me verloren in een leeg huis, het leek ineens nog leger sinds zij dood is terwijl ze nooit bij mij in Amsterdam heeft gewoond. Ik was ontroostbaar en raakte alleen maar erger in paniek naarmate ik langer huilde. Ik had iemand nodig, als er gewoon iemand was die de leegte ook maar een beetje op zou vullen, zou mijn eenzaamheid voorbij zijn. Tegen beter weten in belde ik Doede huilend op. Het was niet zijn plaats om er op die manier voor me te zijn maar ik kon alleen maar aan hem denken, hoe graag ik hém bij me zou hebben. En hij kwam. Nooit eerder had ik mezelf op zo'n kwetsbaar moment opengesteld aan een jongen, laat staan dat ik hem erom vroeg naar me toe te komen. Ik stelde me op mijn kwetsbaarst op en hij ving me. Hij troostte me en ik vond mijn rust terug, daar in zijn armen.
3)
9 juni 2009, eindgala van mijn middelbare school. Het was 2 maanden uit met Stijn en in die tijd hadden we enorm om elkaar heen gedraaid. Smsjes met ik hou van je, ik mis je, ik wil je zien en als het erop aan kwam liet hij het steeds afweten. Dan duwde ik hem ver weg maar hij kwam altijd terug. De hele avond heb ik geprobeerd mijn afstand te bewaren maar er kwam drank in het spel. Ik begaf me veel in zijn vriendengroep maar heb hem nauwelijks gesproken. Toen het feest voorbij was, de lichten aan gingen en iedereen in een stroom, waar wij tweeen middenin stonden, naar buiten liep, zoende hij me en liep hij weg. Ik huilde van geluk.
1)
De examens waren achter de rug, ik had mijn neuspiercing laten zetten en de laatste schooldag was gevierd. Met vijf chicks gingen we op pad naar Zeeland. Op een dag regende het, we gingen met zijn allen een dutje doen op de kamer waar Lotte Zena en ik sliepen, met zijn vijven in een stapelbed + matrasje op de grond. We sliepen tot het donker was en toen ik wakker werd hadden Lotte en Nelleke gekookt. Voor het eerst voelde ik me rustig in mijn vriendinnengroep, het idee dat ik altijd de leiding moest nemen liet ik los en ik genoot met een warm gevoel van het feit dat er voor me gezorgd was, dat ik zonder erover na te denken kon aanschuiven bij een heerlijk maaltje. De vrijheid die ik in die week heb gevoeld is onvergetelijk. We speelden binnen badminton, aten laat, ontbeten met popcorn en lachten tot we niet meer konden ademen.
2)
Zondagavond, ik was alleen thuis. Ik had gewerkt en was moe, ik miste Soesa, ik stortte in. Ik voelde me verloren in een leeg huis, het leek ineens nog leger sinds zij dood is terwijl ze nooit bij mij in Amsterdam heeft gewoond. Ik was ontroostbaar en raakte alleen maar erger in paniek naarmate ik langer huilde. Ik had iemand nodig, als er gewoon iemand was die de leegte ook maar een beetje op zou vullen, zou mijn eenzaamheid voorbij zijn. Tegen beter weten in belde ik Doede huilend op. Het was niet zijn plaats om er op die manier voor me te zijn maar ik kon alleen maar aan hem denken, hoe graag ik hém bij me zou hebben. En hij kwam. Nooit eerder had ik mezelf op zo'n kwetsbaar moment opengesteld aan een jongen, laat staan dat ik hem erom vroeg naar me toe te komen. Ik stelde me op mijn kwetsbaarst op en hij ving me. Hij troostte me en ik vond mijn rust terug, daar in zijn armen.
3)
9 juni 2009, eindgala van mijn middelbare school. Het was 2 maanden uit met Stijn en in die tijd hadden we enorm om elkaar heen gedraaid. Smsjes met ik hou van je, ik mis je, ik wil je zien en als het erop aan kwam liet hij het steeds afweten. Dan duwde ik hem ver weg maar hij kwam altijd terug. De hele avond heb ik geprobeerd mijn afstand te bewaren maar er kwam drank in het spel. Ik begaf me veel in zijn vriendengroep maar heb hem nauwelijks gesproken. Toen het feest voorbij was, de lichten aan gingen en iedereen in een stroom, waar wij tweeen middenin stonden, naar buiten liep, zoende hij me en liep hij weg. Ik huilde van geluk.