Віншую. Дарэчы, калі гляджу на здымак, то ўзгадваю, што рэканструкцыя гістарычнага цэнтру Варшавы таксама была ў чымсьці спрэчнай, бо аднаўлялі адмыслова па малюнках 18 ст., ігнаруючы ўсе змены, што адбыліся ў 19 ст., як "буржуазным".
Напраўду пры тых зыходных умовах, якія мела паваенная Варшава, можна было нажаль казаць пра варыятыўнасць слушнага рашэння менавіта праз той факт, што якім бы яно не было, гэта найперш усё адно застанецца ў масе сваёй навабуд.
Пра навабуд то ясна, але ж мяне цікавяць у дадзеным выпадку хутчэй не "прафесійна-рэканструктарскія замарочкі", а палітычныя імплікацыі гэтага працэсу. Як, напрыклад, польскія рэканструктары старанна сціралі нямецкую спадчыну ў Вроцлаве ці Шчэцыне... Такім прыёмам вас у акадэміі не вучылі?
Пры ўсёй павазе "замарочкамі" у гэтым выпадку я б назвала якраз інтэрвенцыю палітычнага ў культурна-гістарычны абсяг мастацтва кансервацыі, якое кіруецца абсалютова інакшымі законамі, напрыклад прыарытэтным захаваннем усіх перабудоваў мінулых стагоддзяў пры ўмове, што яны дайшлі да нашага часу. І ніяк інакш.
Вам бы карацей паставілі двойку, у нас з гэтым было сувора :)
Comments 22
Дарэчы, калі гляджу на здымак, то ўзгадваю, што рэканструкцыя гістарычнага цэнтру Варшавы таксама была ў чымсьці спрэчнай, бо аднаўлялі адмыслова па малюнках 18 ст., ігнаруючы ўсе змены, што адбыліся ў 19 ст., як "буржуазным".
Reply
Reply
Як, напрыклад, польскія рэканструктары старанна сціралі нямецкую спадчыну ў Вроцлаве ці Шчэцыне... Такім прыёмам вас у акадэміі не вучылі?
Reply
Вам бы карацей паставілі двойку, у нас з гэтым было сувора :)
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Reply
Leave a comment