Школе. Праз 10 год
Учора быў Вечар сустрэчы - і мінула 10 год, як я скончыў школу. Напярэдадні я пераклаў на беларускую мову свой стары верш "Учёба - это труд?", які таксама 10 год таму быў напісаны і надрукаваны ў часопісе "Рэпетытар" і "Воранаўскай гезеце". Але верш атрымаўся з поглядам выпускніка на школьныя гады. Таму і назву атрымаў "Школе. Праз 10 год".
Школе. Праз 10 год
Мой клас, дзе дошка выпацкана крэйдай,
Шпаргалкі на шпалерах ля акна,
Мяне з дзяцінства захаплялі веды,
Каштоўнай стала школьная пара.
Ўставаў з світанкам ад бацькоў размовы,
І апранаўся пад сняданку пах,
Уздоўж таполяў йшоў па стадыёне,
Стос кніжак з сшыткамі нёс на плячах.
І сустракаў на калідорах школьных
Сваіх сяброў, настаўнікаў вітаў,
Да ўрока першага абавязкова
Пабачыць любую сваю спяшаў.
Любіў на перапынках пасмяяцца,
Альбо сур’ёзна з кім пагаварыць.
Званок да ведаў заклікаў, а нам жа
На рэпетыцыю пайсці карціць.
Зноў трэніроўкі ды алімпіяды -
Жыццё бурліла нібы рухавік.
Наш кожны дзень на цуда быў багаты,
Каб у дарослай памяці не знік.
Ды вось мінула дзесяць год нябачна,
І нашыя ўспаміны ажылі…
Было дзяцінства і было юнацтва -
і мы калісьці вучнямі былі.
02.02.2013г
Школе. Праз 10 год
Мой клас, дзе дошка выпацкана крэйдай,
Шпаргалкі на шпалерах ля акна,
Мяне з дзяцінства захаплялі веды,
Каштоўнай стала школьная пара.
Ўставаў з світанкам ад бацькоў размовы,
І апранаўся пад сняданку пах,
Уздоўж таполяў йшоў па стадыёне,
Стос кніжак з сшыткамі нёс на плячах.
І сустракаў на калідорах школьных
Сваіх сяброў, настаўнікаў вітаў,
Да ўрока першага абавязкова
Пабачыць любую сваю спяшаў.
Любіў на перапынках пасмяяцца,
Альбо сур’ёзна з кім пагаварыць.
Званок да ведаў заклікаў, а нам жа
На рэпетыцыю пайсці карціць.
Зноў трэніроўкі ды алімпіяды -
Жыццё бурліла нібы рухавік.
Наш кожны дзень на цуда быў багаты,
Каб у дарослай памяці не знік.
Ды вось мінула дзесяць год нябачна,
І нашыя ўспаміны ажылі…
Было дзяцінства і было юнацтва -
і мы калісьці вучнямі былі.
02.02.2013г