Ritje door Oost-Nederland
Normaal gesproken ben ik best wel conservatief enthousiast over lange autoritten. Omdat ik niet meer zo vaak achter het stuur zit, begin ik na anderhalf uur rijden goed te merken hoe intensief autorijden is en moet ik altijd even bijkomen als ik op de bestemming aankom. Het helpt natuurlijk niet mee da als we dan eens zo'n eind rijden het ook nog wel eens een bijzondere bestemming is zoals de schoonouders, met alle emotionele ups en downs die daar bijhoren (het zijn schatten hoor, maar soms is zo'n bezoek best intensief!).
Rond half twaalf stapelde ik twee tassen in de auto en reed ik de A50 op richting het Noorden. Bij Apeldoorn kocht ik nog even snel een kerststukje en even na half twee parkeerde ik voor de deur van Breiboek in het mooie Almelo. Ze was een jaar of twee geleden verhuisd van Oisterwijk naar Almelo en de laatste keer heb ik haar bij een Ikea Ontbreitje gezien. Ze was erbij bij het eerste ontbreitje en is gewoon een tof mens.
Met alle kriebelperikelen bedacht ik me dat die enorme stash sokkenwol sneller op zou gaan (haahhaha..."op gaan"...sure!) als ik ook bandjes zou weven, maar in de opruimwoede van oude hobbies had ik de rieten weggegeven die je voor simpel bandweven nodig had. Kaartweven ga ik echt niet meer doen, alleen al het inrijgen van 4 draden per kaartje en dan iets van minimaal 16 kaartjes voor een beetje leuk bandje is me echt teveel saai werk.
Op Ravelry reageerde Breiboek dat ze mijn oude weefrieten (weef-rieten, niet wee-frieten) nog had liggen en dat ik die wel weer terug mocht hebben aangezien zij er niets mee deed. En oh ja, ze had nog een mooie lap stof liggen. En ook twee leuke hondjes die ik wel eens wilde ontmoeten.
Het was heel gezellig om even neer te strijken aan haar keukentafel met een breitje op vrijdagmiddag. Dyna de ouwe dibbes lag tevereden op een matje en jonge puber Blitzen vond het geweldig om geknuffeld te worden door het bezoek, dus ik kon mijn hart ophalen.
Al snel moest ik weer in de auto (en trok ik een colbert aan in plaats van mijn trui) en ik reed terug naar Arnhem, waar de Modevakschool HJS een openingsborrel van hun nieuwe locatie had. Een tijd geleden zijn ze al samen gaan werken met andere mode-opleidingen in Arnhem en startten ze "Ryn-shared". Met hulp van de gemeente, het ministerie van OC&W, een aantal subsiedies en nog wat andere enthousiastelingen zijn ze nu samengekomen in Fa/Ce, het Fashion Centre.
De locatie was geweldig en ik kreeg gelijk een tour van José toen ik aankwam. De Modevakopleiding had een aantal ruime klaslokalen voor hun lessen en een iets kleinere tussenruimte voor praktijkles. Aansluitend zijn er twee grote hallen met industriële machines voor klein productiewerk, kleine collecties, of ontwerpers die gebruik willen maken van de machines. Ook word er gewerkt met designstudenten en stagiaires, met de nadruk op kennis en opleiding tot echte modevakmensen.
Ik hoop echt dat dit goed van de grond komt, het is een ambitieus concept waar veel partners bij betrokken zijn. En natuurlijk deed het me dromen over Fa/Ce Eindhoven! Misschien ooit.
Na een korte stop om wat MacDonaldsvoer mijn mik in te schuiven reed ik door naar Nijmegen.
En Nijmegen is echt de raarste stad qua verkeer. De rondwegen zijn allemaal 50, waardoor de stad vier keer zo groot lijkt omdat het eeuwig duurt voordat je ergens bent. En het is niet consequent met zijn rotondes. Het Keizer-Karelplein ben ik niet op geweest deze keer, maar wel het kleinere Dukenburgse broertje: een verkeersplein zonder streepjes waar je niet zomaar afmag (stoplichten om het verkeersplein te verlaten? WTF Nijmegen!?). En verder ook de standaard rotonde zoals je hem verwacht, maar ook de rotonde waar stiekem het verkeer van rechts wat de rotonde wil betreden eigenlijk voorrang heeft. Urgh. Make up your mind already!
Alice-in-Wonderland begroette me vrolijk en ik mocht haar huis bewonderen (zo stylish en fijn ingericht en ruim!) terwijl ze me uitlegde hoe websites eigenlijk zouden moeten werken en wat je verwacht als je op een site komt. Het mooie was dat ik haar uitleg prima kon volgen! She knows her business inside and out!
Nu komt natuurlijk nog het probleem dat ik er ooit tijd voor moet vinden om al deze tips & tricks in de praktijk wil brengen, dus gewapend met twee pagina's notities om mijn geheugen in actie te helpen en met de herculestaak om een werkend Wordpress template te vinden of te laten maken toog ik weer naar huis.
Het was een heerlijke dag, met veel autorijden, veel leuke (her-)ontmoetingen en lieve huisdieren. Nouja, Sammy is natuurlijk wel een beetje een entitled bully die vind dat hij eerste keuze van ons borrelplankje moest hebben en begint te blazen als je hem corrigeert, maar knuffelt daarna wel gretig en geniet van de aandacht. Raar beest.
Het was een goeie dag!
Rond half twaalf stapelde ik twee tassen in de auto en reed ik de A50 op richting het Noorden. Bij Apeldoorn kocht ik nog even snel een kerststukje en even na half twee parkeerde ik voor de deur van Breiboek in het mooie Almelo. Ze was een jaar of twee geleden verhuisd van Oisterwijk naar Almelo en de laatste keer heb ik haar bij een Ikea Ontbreitje gezien. Ze was erbij bij het eerste ontbreitje en is gewoon een tof mens.
Met alle kriebelperikelen bedacht ik me dat die enorme stash sokkenwol sneller op zou gaan (haahhaha..."op gaan"...sure!) als ik ook bandjes zou weven, maar in de opruimwoede van oude hobbies had ik de rieten weggegeven die je voor simpel bandweven nodig had. Kaartweven ga ik echt niet meer doen, alleen al het inrijgen van 4 draden per kaartje en dan iets van minimaal 16 kaartjes voor een beetje leuk bandje is me echt teveel saai werk.
Op Ravelry reageerde Breiboek dat ze mijn oude weefrieten (weef-rieten, niet wee-frieten) nog had liggen en dat ik die wel weer terug mocht hebben aangezien zij er niets mee deed. En oh ja, ze had nog een mooie lap stof liggen. En ook twee leuke hondjes die ik wel eens wilde ontmoeten.
Het was heel gezellig om even neer te strijken aan haar keukentafel met een breitje op vrijdagmiddag. Dyna de ouwe dibbes lag tevereden op een matje en jonge puber Blitzen vond het geweldig om geknuffeld te worden door het bezoek, dus ik kon mijn hart ophalen.
Al snel moest ik weer in de auto (en trok ik een colbert aan in plaats van mijn trui) en ik reed terug naar Arnhem, waar de Modevakschool HJS een openingsborrel van hun nieuwe locatie had. Een tijd geleden zijn ze al samen gaan werken met andere mode-opleidingen in Arnhem en startten ze "Ryn-shared". Met hulp van de gemeente, het ministerie van OC&W, een aantal subsiedies en nog wat andere enthousiastelingen zijn ze nu samengekomen in Fa/Ce, het Fashion Centre.
De locatie was geweldig en ik kreeg gelijk een tour van José toen ik aankwam. De Modevakopleiding had een aantal ruime klaslokalen voor hun lessen en een iets kleinere tussenruimte voor praktijkles. Aansluitend zijn er twee grote hallen met industriële machines voor klein productiewerk, kleine collecties, of ontwerpers die gebruik willen maken van de machines. Ook word er gewerkt met designstudenten en stagiaires, met de nadruk op kennis en opleiding tot echte modevakmensen.
Ik hoop echt dat dit goed van de grond komt, het is een ambitieus concept waar veel partners bij betrokken zijn. En natuurlijk deed het me dromen over Fa/Ce Eindhoven! Misschien ooit.
Na een korte stop om wat MacDonaldsvoer mijn mik in te schuiven reed ik door naar Nijmegen.
En Nijmegen is echt de raarste stad qua verkeer. De rondwegen zijn allemaal 50, waardoor de stad vier keer zo groot lijkt omdat het eeuwig duurt voordat je ergens bent. En het is niet consequent met zijn rotondes. Het Keizer-Karelplein ben ik niet op geweest deze keer, maar wel het kleinere Dukenburgse broertje: een verkeersplein zonder streepjes waar je niet zomaar afmag (stoplichten om het verkeersplein te verlaten? WTF Nijmegen!?). En verder ook de standaard rotonde zoals je hem verwacht, maar ook de rotonde waar stiekem het verkeer van rechts wat de rotonde wil betreden eigenlijk voorrang heeft. Urgh. Make up your mind already!
Alice-in-Wonderland begroette me vrolijk en ik mocht haar huis bewonderen (zo stylish en fijn ingericht en ruim!) terwijl ze me uitlegde hoe websites eigenlijk zouden moeten werken en wat je verwacht als je op een site komt. Het mooie was dat ik haar uitleg prima kon volgen! She knows her business inside and out!
Nu komt natuurlijk nog het probleem dat ik er ooit tijd voor moet vinden om al deze tips & tricks in de praktijk wil brengen, dus gewapend met twee pagina's notities om mijn geheugen in actie te helpen en met de herculestaak om een werkend Wordpress template te vinden of te laten maken toog ik weer naar huis.
Het was een heerlijke dag, met veel autorijden, veel leuke (her-)ontmoetingen en lieve huisdieren. Nouja, Sammy is natuurlijk wel een beetje een entitled bully die vind dat hij eerste keuze van ons borrelplankje moest hebben en begint te blazen als je hem corrigeert, maar knuffelt daarna wel gretig en geniet van de aandacht. Raar beest.
Het was een goeie dag!