Pamiątki.
Rzeczy, które przypominają mi o najpiękniejszych chwilach lepiej, niż zdjęcia, filmy czy wydarzenia. Drobiazgi, które zazwyczaj się wyrzuca, które nic nie znaczą. Skrawki papieru. Nic nadzwyczajnego, szara codzienność. A jednak mają tę swoją moc, jakby zaklęte wspomnienia minionych dni. Drobnostki o specyficznym znaczeniu.
Na przykład to powyżej - zwykły bilet kolejowy do Pszczyny. Nie pierwszy i zapewne nie ostatni. Jednak przypomina coś ważnego. Koniec dotychczas najpiękniejszych wakacji w moim życiu. Godzinny spacer z Piasku do Pszczyny. Wylegiwanie się na trawie w pszczyńskim parku słuchając celtyckiej muzyki. Spacer po miasteczku, wyścigi "kto pierwszy dobiegnie do słupa informacyjnego", zabawa w "zdjęcie z zaskoczenia". Wiem, równie dobrze o tym mogą mi przypominać to zdjęcie: (link). Ale dla mnie prawdziwą magię ma po prostu bilet z pociągu.
Czy ja mam jakieś specyficzne podejście do pamiątek?