Настаўніца, калега маёй бабулі, прыйшла да нас і запытала нешта ў мяне і пасля майго адказу сказала: “О-о-о, ты такі разумны - як Ленін!” А я ёй: “Не, Ленін - во!”, - і паказаў на акцябрацкі значак прымацаваны да маёй кашулі, - “а я - Ліка!”
Гэтую гісторыю мне так шмат разоў расказвалі, што гэты аповяд здаецца мне адным з маіх першых “уласных” згадак пра сябе ў самым раннім дзяцінстве…
Памятаю, як я любіў разглядаць Леніна на першай старонцы “Букваря” адразу за сіняй цвёрдай вокладкай. Мне чамусці вельмі падабаўся гэты цёплы малюнак.
На працягу ўсёй маёй маладосці я сустракаў Ленінаў усюды. Ленін усю маю маладосць быў вакол мяне. Ён быў на сценах, плакатах, у тэлевізары, радыёкропцы, у фільмах, кнігах, прыкладах, слоганах… Ён быў ва ўсім!
Як жа так стала, што выключна станоўчы вобраз Леніна, а ад яго ўва мне так хутка нічога не засталося?
Ленін быў першым у маім жыцці спамам.
http://hrodna.life/blogs/150-slovau-pra-eseseser-lenin/