Пераклад

[homelka]

Тут трапіла ў стужцы на стары верш С. Грахоўскага, у выніку адной цікавай размовы, паспрабавала перакласці яго на рускую. Разумею, што вершаваны рытм парушаны, але тут трэба ўлічыць, што патрабаваўся хутчэй літаральны пераклад, а не высокамастацкі твор. Што мне і ўдалося, я так думаю

Арыгінал:

Сяргей Грахоўскі
«Ветразь»

У выраі ветразь знікае
За хваляй, нібы на спачын,
І змора яго не злякае,
Не спыніць тугой далячынь.

У змроку зіхоткая здрада
Завабіць хлуснёй у віры,
На золку сканае прынада
І кволы прамень на жвіры.

Раптоўна згаданыя мроі
У карунках пяшчотнай тугі
Павольна знікаюць, як строі,
У бязважкасці кволай смугі.

Знікае ўсхвалёваны ветразь:
З кунегаю пільна сачу,
Як водар аздобіў паветра,
І ў бездані знічкі лічу.

Мой варыянт:

В тёплых краях парус мой исчезает,
Летит за волной, чтобы там отдохнуть,
Усталость ни капли его не пугает,
И даль не прервёт его путь.

Предательства блески во мраке
Манят его ложью в глубины.
Исчезнет с рассветом приманка
И луч на песке еле видный.

Вдруг вспомнилось то, что мне снилось,
Средь кружев нежнейшей печали,
Но сны не спеша растворились
В седой невесомости дали.

Взволнованный парус уже исчезает.
Умильно и зорко я наблюдаю,
Как воздух вокруг аромат освежает
И искры средь бездны считаю.

І дадам, што мне верш падабаецца, нешта ў ім ёсць, акрамя мэты праілюстраваць адрозненні рускай і беларускай.