Wojciech Wencel - Sitaŭka
Wojciech Wencel
SITAŬKA
Hniaździłasia ŭ starym harščku pad kustom ahrestu
pobač chaty z kamienia vystaŭlenaj na prodaž
štodzień ad uschodu sonca prylatała da akna
i hrukała ŭ jaje dziubaj biezdapamožna machajučy kryłami
praź miesiac urešcie raźbiła tonkuju šybu
i sieła na rašotcy ŭ vystudžanaj piečy
tam jaje cieła znajšli ŭ pieršy dzień kanikuł
zacikaŭlenyja dzieci novych haspadaroŭ
____________________________________________