Уразілі падрабязнасьці пра выбітнага нашага мовазнаўцу
Юрася Бушлякова, якога я зь вялікай удзячнасьцю лічу сваім настаўнікам.
Расказвае Валер Булгакаў:
Ягоная (Юрасёва) асабістая гісторыя трагікамічная. У яго сям’і меркавалі, што сыну беларуская мова будзе лішняй, і «з прычыне слабога здароўя» вызвалілі сыночка ад навучання беларускай мове. І сынок быў пазбаўлены путаў гэтай «ненавіснай мовы» ажно да апошняга выпускнога класа, калі ў ім пасяліўся дух беларушчыны. У выніку Юрась атрымаў атэстат аб заканчэнні сярэдняй школы з адзнакай па беларускай мове! І, калі я сустрэў Юрася (у 1990 годзе, яшчэ пры Савецкім Саюзе), ён ужо прынцыпова гаварыў па-беларуску, што было досыць нязвыкла. Юрась мяне пераканаў, што трэба «гаварыць па-беларуску паўсюдна і з усімі, трэба шырыць нацыянальную свядомасць». Во як! А шмат хто ўпэўнены, што яблык ад яблыні далёка ня коціцца. І яшчэ кажуць, што ўсё пачынаецца зь сям'і. Ха! Насуперак волі бацькоў Юрась ня толькі вывучыў беларускую мову - а вывучыў яе дасканала, як толькі магчыма ведаць дасканала мову.
І што? Забаронены плод салодкі або тут нешта іншае? Хацелася б даведацца, але наўрад ці хто раскажа.