(no subject)
En nu moet ik schijten.
Hard nodig die drol eruit drukken, alsof hij al maanden verstopt zit in een te kleine buis. Hij moet eruit, de wijde wereld in. Hij moet de wereld laten weten wie hij is, en zwemmen in grote oceanen. Hij zal een wereldreis maken, een wereldreis die misschien wel eindigt in de stille oceaan.
Van te voren weet je het niet, dan heeft het uitwerpsel nog geheel geen identiteit. Je kan er alle kanten mee op, maar in de meeste gevallen heeft het toch wel een donkerbruine kleur met soms een ietwat glimmende gloed over zich heen.
Daarentegen kan het ook één natte derrie boel zijn, met hier en daar een stukje aan elkaar geplakte saus.
Het is toch een stukje leven, je bent wat je eet, je poept wat je eet. Poepen en zijn zo dan in theorie hetzelfde betekenen, in deze context.
Mocht je wc ooit verstopt raken door jou stukje identiteit, mag je trots op jezelf zijn. Jou drol is bij deze steviger verklaard dan een opgeblazen tampon, welke je niet in de wc mag plunderen.
Raar eigenlijk, een tampon heeft genoeg overeenkomsten met een drol. Een drol heeft alleen geen touwtje waarmee hij ergens aan blijven haken kan. Misschien is dat wel de essentie van het geen-tampons-in-de-wc-gooien-beleid. Waarbij nog niet gesproken over het milieu.
Maar dan...Nadat je je maag zó hard aangespannen hebt, die drie minuten lang, wordt je beloond met een dikke vette drol, die er in één keer uitkomt. Eenmaal gevallen in het gat, ben je opgelucht. Heel erg opgelucht. Zo opgelucht dat je er een straaltje gele vloeistof overheen laat vloeien, een soort van beloning.
Vervolgens vouw je de krant op en legt hem naast je neer. Je werpt nog stiekem één blik op je toch wel vertrouwde geheel, en wenst hem een goede reis.
Wie weet tref je hem binnenkort aan in je makreel, die zwemt immers ook in de oceaan.
Hard nodig die drol eruit drukken, alsof hij al maanden verstopt zit in een te kleine buis. Hij moet eruit, de wijde wereld in. Hij moet de wereld laten weten wie hij is, en zwemmen in grote oceanen. Hij zal een wereldreis maken, een wereldreis die misschien wel eindigt in de stille oceaan.
Van te voren weet je het niet, dan heeft het uitwerpsel nog geheel geen identiteit. Je kan er alle kanten mee op, maar in de meeste gevallen heeft het toch wel een donkerbruine kleur met soms een ietwat glimmende gloed over zich heen.
Daarentegen kan het ook één natte derrie boel zijn, met hier en daar een stukje aan elkaar geplakte saus.
Het is toch een stukje leven, je bent wat je eet, je poept wat je eet. Poepen en zijn zo dan in theorie hetzelfde betekenen, in deze context.
Mocht je wc ooit verstopt raken door jou stukje identiteit, mag je trots op jezelf zijn. Jou drol is bij deze steviger verklaard dan een opgeblazen tampon, welke je niet in de wc mag plunderen.
Raar eigenlijk, een tampon heeft genoeg overeenkomsten met een drol. Een drol heeft alleen geen touwtje waarmee hij ergens aan blijven haken kan. Misschien is dat wel de essentie van het geen-tampons-in-de-wc-gooien-beleid. Waarbij nog niet gesproken over het milieu.
Maar dan...Nadat je je maag zó hard aangespannen hebt, die drie minuten lang, wordt je beloond met een dikke vette drol, die er in één keer uitkomt. Eenmaal gevallen in het gat, ben je opgelucht. Heel erg opgelucht. Zo opgelucht dat je er een straaltje gele vloeistof overheen laat vloeien, een soort van beloning.
Vervolgens vouw je de krant op en legt hem naast je neer. Je werpt nog stiekem één blik op je toch wel vertrouwde geheel, en wenst hem een goede reis.
Wie weet tref je hem binnenkort aan in je makreel, die zwemt immers ook in de oceaan.