Дыскусія з Мацкевічам
Нажаль, шмат кім мая ацэнка СМД метадалогіі і Мацкевіча успрымаецца ледзь не як асабісты крыжовы паход, які мае аснову ў эмоцыях: ці нават асабістых рахунках.
Таму адразу пра гэта: аніякай антыпатыі ці асабістых крыўдаў на Мацкевіча ў мяне няма. Больш за тое, па чалавечы ён мне надзвычай сімпатычны (у адрозьненьне напрыклад ад Грыцанава, якога я па чалавечы не люблю, разумеючы што мая нелюбоў уплывае і на ацэнку ягонай работы).Я з радасьцю слухаю Мацкевіча і заўсёды падтрымоўваў яго ўва ўсіх ягоных праектах і пачынаньнях.
Тады паўстае пытаньне: чаму крытыка?
Я мог бы сказаць, што ўсё, што я напісаў, я неаднаразова выказваў у прыватных размовах і на семінарах, і нічога страшнага не адбывалася. І Мацкевіч пра гэта ведае выдатна.
Але калі робіш спробу публічна крытыкаваць публічны праект, адразу пачынаецца эмацыйны шантаж, спроба перавесьці ўсё на асабістае. Я мог бы так сказаць і гэтым абмежавацца.
Але гэта была б не ўся праўда.
Мае чатыры аргументы -- за што я крытыкую Мацкевіча -- у наступным тэксце.
Таму адразу пра гэта: аніякай антыпатыі ці асабістых крыўдаў на Мацкевіча ў мяне няма. Больш за тое, па чалавечы ён мне надзвычай сімпатычны (у адрозьненьне напрыклад ад Грыцанава, якога я па чалавечы не люблю, разумеючы што мая нелюбоў уплывае і на ацэнку ягонай работы).Я з радасьцю слухаю Мацкевіча і заўсёды падтрымоўваў яго ўва ўсіх ягоных праектах і пачынаньнях.
Тады паўстае пытаньне: чаму крытыка?
Я мог бы сказаць, што ўсё, што я напісаў, я неаднаразова выказваў у прыватных размовах і на семінарах, і нічога страшнага не адбывалася. І Мацкевіч пра гэта ведае выдатна.
Але калі робіш спробу публічна крытыкаваць публічны праект, адразу пачынаецца эмацыйны шантаж, спроба перавесьці ўсё на асабістае. Я мог бы так сказаць і гэтым абмежавацца.
Але гэта была б не ўся праўда.
Мае чатыры аргументы -- за што я крытыкую Мацкевіча -- у наступным тэксце.