Գիշերային արկածներ
Գիշերվա 2:30 հանգիստ շանտ հետ քայլում ես, շունտ «барьер» է հանգիստ թռնում և գտնվում է գետնից վերև տեղերում բավականին, հայտնվում է փողոցում միայնակ քայլող կարմիր բերետավոր կամ էտ ոճի բան, որ դեռ հեռվից վրետ է նայում ագրեսիվ, ի՞նչ պիտի անի պաշպանող շունը գիշերով(գիշերը ինչու եմ ընդգծել, ցանկացած ոչ վախկոտ շունը գիշերը ավելի ագրեսիվ և ուշադիր, ցերեկը կարող է չհաչար էլ) իհարկե հաչա նախազգուշական, իսկ բեռետավորը փոխանակ քայլի անցնի, պիտի շնից բեթար հաչա ու նենց տոնով, որ արդեն իսկ իմ հրամանով հանգստացած շունը, թռնի գետնին էտ անասունի վրա հարձակվելու, լռիվ նորմալ ռեակցիա էլի, երբ իր տիրոջ վրա ոմն տղամարդ գիշերը հարձակվողական տոնով խոսում է, ինչ պիտի անի շունը, իհարկե պաշպանի:
Լոկիին կարճ պահել եմ, ընդ որում էտքան ժամանակ շունը իրան չհասավ, որտև պահել էի ու վաշե կարար ինքը անցներ գնար, չէ կանգնել մնացել է և երբ վերջապես անցավ գնաց.
- Ես եքա մարդ, վախում եմ, բա որ երեխա լիներ,- մունաթոթ վախկոտ բեռետավոր:
Այ անասուն պաշպան կոչցյալ, բա հենց էտ է, բա որ դու ես շնից վախում ու վախկոտությունը ջահել աղջկա վրա ես թափում:
Չեմ էլ հիշում ինչ կարճ ասի, անցա առաջ:
Հետ գալուց, գրեթե նույն տեղում, նույն անասունը մեկ այլ անասունի հետ(չնայած էսի լուռ էր, խվալա եմու), էս անգամ վաշե շունը կարճ պահած, հանգիստ կողքովս քայլում էր, մինչև ոմն անասունի` «Էս էլի էն շունը արյա» ագրեսիվ տոնով արտահայտությունը, որի վրա շունս ֆռռաց և գրմռաց: Ու ինչ է ասում մեր խելացի բեռետավորը:
-Բա որ իմ տեղը երեխա լիներ,- բեռետավոր:
Մտքումս ասի կրկնվում ես այ անասուն, իսկ նենց:
-Նախ երեխեքը գիշերվա 1000ին դրսում չեն լինում, 2որդը կակրազ քո գործն է, որ երեխեքը միայնակ գիշերվա 1000ին չքայլեն և 3որդը իմ շունը էնքան խելք ունի, որ տարբերում է երեխուն և հարձակվողական տոնով իր տիրոջ հետ խոսացող տղամարդուն:
-Նամոռդնիկով քայլացրեք ու կարճ պահեք:
Էլ չեմ հիշում ինչեր ասի, վերջի խոսքս`«Քիչ խոսա», որից հետո էլ բան չլսվեց: Եվ կլռենք ամբողջ ընթացքում մտքումս ֆռռացող արտահայտունների մասին:
Այ սենց է էլի:
Շունը ավելի գիտակից է:
Բայց իտոգի մաքուր օդի զբոսանքը վերածվեց նեռվատրյոպկայի:
Միայն Լոկին շահեց, որտև պախվալա ստացավ ինձ կրկին անգամ խիզախորեն պաշպանելու համար:
Լոկիին կարճ պահել եմ, ընդ որում էտքան ժամանակ շունը իրան չհասավ, որտև պահել էի ու վաշե կարար ինքը անցներ գնար, չէ կանգնել մնացել է և երբ վերջապես անցավ գնաց.
- Ես եքա մարդ, վախում եմ, բա որ երեխա լիներ,- մունաթոթ վախկոտ բեռետավոր:
Այ անասուն պաշպան կոչցյալ, բա հենց էտ է, բա որ դու ես շնից վախում ու վախկոտությունը ջահել աղջկա վրա ես թափում:
Չեմ էլ հիշում ինչ կարճ ասի, անցա առաջ:
Հետ գալուց, գրեթե նույն տեղում, նույն անասունը մեկ այլ անասունի հետ(չնայած էսի լուռ էր, խվալա եմու), էս անգամ վաշե շունը կարճ պահած, հանգիստ կողքովս քայլում էր, մինչև ոմն անասունի` «Էս էլի էն շունը արյա» ագրեսիվ տոնով արտահայտությունը, որի վրա շունս ֆռռաց և գրմռաց: Ու ինչ է ասում մեր խելացի բեռետավորը:
-Բա որ իմ տեղը երեխա լիներ,- բեռետավոր:
Մտքումս ասի կրկնվում ես այ անասուն, իսկ նենց:
-Նախ երեխեքը գիշերվա 1000ին դրսում չեն լինում, 2որդը կակրազ քո գործն է, որ երեխեքը միայնակ գիշերվա 1000ին չքայլեն և 3որդը իմ շունը էնքան խելք ունի, որ տարբերում է երեխուն և հարձակվողական տոնով իր տիրոջ հետ խոսացող տղամարդուն:
-Նամոռդնիկով քայլացրեք ու կարճ պահեք:
Էլ չեմ հիշում ինչեր ասի, վերջի խոսքս`«Քիչ խոսա», որից հետո էլ բան չլսվեց: Եվ կլռենք ամբողջ ընթացքում մտքումս ֆռռացող արտահայտունների մասին:
Այ սենց է էլի:
Շունը ավելի գիտակից է:
Բայց իտոգի մաքուր օդի զբոսանքը վերածվեց նեռվատրյոպկայի:
Միայն Լոկին շահեց, որտև պախվալա ստացավ ինձ կրկին անգամ խիզախորեն պաշպանելու համար: