Замбаскрыня

[dziki_kaban]

Калі надвор’е ходу не дае,
А інтэрнет не паша і ў паміне,
Ды кнігі ты не захапіў свае,
Прыходзіцца паліць у замбаскрыню.

У дзяцінстве неяк добра-жа глядзеў,
І, падаецца, нат было цікава.
А зараз у мяне усё радзей
Ёсьць час на неактыўную забаву.

Я схільны думаць, што й апошні лох
Даведаўся пра сэнс TV нарэшце,
Таму прыблізна уявіць я мог,
Што ўсё адно па ўсіх каналах брэшуць.

А можа павялічыўся масштаб,
Ці больш крытычным я зрабіўся з часам?
Уключыў TV я нешта глянуць каб -
Амаль паўсюль скаты і підарасы!

На першым месцы, безумоўна, з іх
“Шоў-мэны”, “сьпявакі” і “гумарысты”:
Набор жыдоў старых і маладых
Трасуць абрыдлай мусаю ўрачыста.

Ну а БТ, калі не уключай,
Заўжды табе надаць гатова веры,
Што, урэшце, не краіна ў нас, а рай,
Ды мы ўсё роўна рушым шчэ наперад.

А НТВ гне лінію сваю:
Суды, менты, братва і бытавуха.
Так трохі паглядзіш, і ўсё, каюк:
Паўсюль адзін гамон і дэпрэсуха.

Бяз спорту дык няма чаго глядзець
Для разьвіцьця ці проста на пацеху.
Калі ж утыкаць у гэта кожны дзень,
Дык вельмі хутка можна з глузду з’ехаць!