Мы пераехалі
Думала, напішу, калі разбяру ўсе каробкі. Два тыдні прайшло, а на кухне дагэтуль у куце ўтульненька так стаіць апошняя каробка. Не магу з ёй растацца 8) Так што напішу ўсё ж: мы пераехалі! Змянілі горад Рояк Ок на горад Бірмінгем (апошні лічыцца круцейшым, між іншым), змянілі Шыр корт на Кедр драйв (цяпер мы не хобіты, а кедровыя шышкі, мусіць), але галоўнае - цяпер у нас асобны дом са своім дваром і гаражом. Ніякіх суседзяў, дзеці могуць хоць на галовах стаяць. Даня гэтым днямі цяпер і займаецца 8)
Нацюрморт на нашым ганку
Наш новы дом невялікі (82 кв. метры па амерыканскіх стандартах нешмат), на траціну меншы за танхаўс, які мы здымалі дагэтуль, але значна ўтульней і не мае другога паверха - гэта вялікі плюс, таму што Янка месяц таму засвоіў прыступкі, ды так добра, што мог на другі паверх ускараскацца секунд за 10. Я не кожны раз гэта паспявала пракантраляваць, было пару палётаў уніз. Таксама плюс - прыбірацца значна прасцей на меншай плошчы. Але найбольшая перавага - адсутнасць суседзяў за сценкай. Апошні год у нас не склаліся адносіны з адным суседам, і мы зразумелі, што трэба шукаць асобны дом.
Янка засвойвае новую тэрыторыю
Месца ў нас шыкоўнае цяпер - да супермаркета далей, затое побач - пяць хвілін прайсці - тры дзіцячыя пляцоўкі, адна з іх - на школьным двары. У гэтую школу пойдзе ў наступным годзе Даня. А прайсці далей - 10-15 хвілін - і ты ў цэнтры горада, там паркі, крамы, кавярні, бібліятэка. Яна, дарэчы, цудоўная. Мы ўжо праверылі: агромны і светлы дзіцячы аддзел, добра арганізаваныя кнігі, куча забавак для маленькіх.
А гэта поле каля мясцовай пачатковай школы, дзе Дане падабаецца ганяць мяч
На мінулым тыдні пазнаёміліся з сям'ёй на адной пляцоўцы - жонка з Мінска, муж тутэйшы, дзеткі - дзяўчо і хлопчык - равеснікі нашых. Заклікалі ў госці. А яшчэ раней пазнаёміліся з немцамі. Карацей, горад цікавы, людзі жывуць самыя розныя і нам тут вельмі падабаецца. Андрэй дык гатовы купіць дом, які мы здымаем - так ён ім і месцам задаволены.
Ёсць, праўда, і недахопы. Тут пліта электрычная - гэта і дорага, і незручна. Наша гейзерная кававарка не падыходзіць па дыяметры да канфорак, таму мы пакутнічаем без кавы трэці тыдзень. Учора мяне пацягнула на эксперыменты і я заварыла каву ў тэрмасе. Палову дня пастаяла, паспыталі і зразумелі, што нават такая кава лепей за тое, што прадаюць у старбаксах і іншых мясцовых кавярнях. Будзем цяпер такую піць. Яшчэ я пачала актыўна карыстацца мульціваркай - дзеля інтарэсу і эканоміі электраэнергіі. Аказалася, што ў гэтым аппараце атрымліваюцца выдатныя супы і рагу. Вось яшчэ зраблю новую закваску для хлеба - старая сапсавалася падчас пераезду - і буду працягваць ужо традыцыйнае хатняе хлебавыпеканне. Тады можна будзе лічыць новы дом канчаткова абжытым.
Нацюрморт на нашым ганку
Наш новы дом невялікі (82 кв. метры па амерыканскіх стандартах нешмат), на траціну меншы за танхаўс, які мы здымалі дагэтуль, але значна ўтульней і не мае другога паверха - гэта вялікі плюс, таму што Янка месяц таму засвоіў прыступкі, ды так добра, што мог на другі паверх ускараскацца секунд за 10. Я не кожны раз гэта паспявала пракантраляваць, было пару палётаў уніз. Таксама плюс - прыбірацца значна прасцей на меншай плошчы. Але найбольшая перавага - адсутнасць суседзяў за сценкай. Апошні год у нас не склаліся адносіны з адным суседам, і мы зразумелі, што трэба шукаць асобны дом.
Янка засвойвае новую тэрыторыю
Месца ў нас шыкоўнае цяпер - да супермаркета далей, затое побач - пяць хвілін прайсці - тры дзіцячыя пляцоўкі, адна з іх - на школьным двары. У гэтую школу пойдзе ў наступным годзе Даня. А прайсці далей - 10-15 хвілін - і ты ў цэнтры горада, там паркі, крамы, кавярні, бібліятэка. Яна, дарэчы, цудоўная. Мы ўжо праверылі: агромны і светлы дзіцячы аддзел, добра арганізаваныя кнігі, куча забавак для маленькіх.
А гэта поле каля мясцовай пачатковай школы, дзе Дане падабаецца ганяць мяч
На мінулым тыдні пазнаёміліся з сям'ёй на адной пляцоўцы - жонка з Мінска, муж тутэйшы, дзеткі - дзяўчо і хлопчык - равеснікі нашых. Заклікалі ў госці. А яшчэ раней пазнаёміліся з немцамі. Карацей, горад цікавы, людзі жывуць самыя розныя і нам тут вельмі падабаецца. Андрэй дык гатовы купіць дом, які мы здымаем - так ён ім і месцам задаволены.
Ёсць, праўда, і недахопы. Тут пліта электрычная - гэта і дорага, і незручна. Наша гейзерная кававарка не падыходзіць па дыяметры да канфорак, таму мы пакутнічаем без кавы трэці тыдзень. Учора мяне пацягнула на эксперыменты і я заварыла каву ў тэрмасе. Палову дня пастаяла, паспыталі і зразумелі, што нават такая кава лепей за тое, што прадаюць у старбаксах і іншых мясцовых кавярнях. Будзем цяпер такую піць. Яшчэ я пачала актыўна карыстацца мульціваркай - дзеля інтарэсу і эканоміі электраэнергіі. Аказалася, што ў гэтым аппараце атрымліваюцца выдатныя супы і рагу. Вось яшчэ зраблю новую закваску для хлеба - старая сапсавалася падчас пераезду - і буду працягваць ужо традыцыйнае хатняе хлебавыпеканне. Тады можна будзе лічыць новы дом канчаткова абжытым.