Мы як сымбалі

[dzenik_kravina]

Часам у галаву прыходзяць такія думкі...Мы жывем у сымбалічным сьвеце і самі з'яўляемся сымбалямі. Можна нават казаць (вядома, з нейкай нацяжкаю), што нас акружаюць не рэальныя рэчы, з'явы, прадметы, а іх вобразы, сымбалі (вербальныя і не-), сімулякры, як сказалі б постсруктуралісты))і ўспрымаем мы навакольле як сымбалічную канструкцыю, ідэальны

Comments

[undre_grant]

па-першае, iснуе вялiзная рознiца памiж ciмулякрамi ды сымбалямi. сiмулякры на тое i ёсць, каб не было сымбаляу. сымбаль нешта цьвердзiць, сiмулякр не сцвярджае нiчога.
па-другое, сам нiзавошта не стану называць свет сiмбалiчным. адказ ад сымбалiзму свету азначае перамогу крытычнай здольнасцi светауспрымання над мiфалагемамi i iдэалагемамi. свет рэальны, трэба толькi яго зрабiць вольным ад знакау, якiя ён прадуцыруе, але якiя не граюць нiякай ролi(сiмулякры).

[dzenik_kravina]

А найшто тады сьвет прадуцыруе знакі?і ці насамрэч, зараз яны не граюць ніякай ролі ў нашым жыцьці. Суб'ектыўна, я заўважаю, што вельмі часта ўспрымаю нейкія рэчы як сімулякры і сымбалі, бо не магу ўспрыняць іх рэальна не важна з-за якіх прычын.Калі нешта ствараецца, то яно ствараецца дя якой-небудзь мэты. Ці не так?