1. Стаю сёньня на трамвайным прыпынку, чакаю. Раптам лаўлю на сабе позіркнейкага трохі паддатага мужыка, сядзеўшага на лаве, які ўважліва, сабраўшы ў кулак апошнія рэшткі высклізаючага розуму, углядаецца ў мяне, а дакладней глядзіць на значкі.
(
далей )
Comments 21
Эммм... чо? :)
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Усё ж такі з таго, што я пачуў, - Жадан, як і Хадановіч, неяк перабольшваюць з абстракцыямі. Пакуль слухаеш - усё нармальна, а вось аб чым ды пра што яны кажуць - малазразумела. Выключна мае ўражаньне ад першай сустрэчы з паэтамі. (: Магчыма мне трэба іх пачытаць, каб лепш зразумець.)
Reply
сапраўды, чакаем наступнага "драйву"...толькі калі ж?
Reply
Reply
і я зьвярнула ўвагу на высокага такога хлопца.падаўся падобным на цябе..:)
Reply
А, ну я там у белай сарочцы быў, з кароткім рукавом.)
Reply
Leave a comment