Improvisatie Les
Ik heb vandaag eigenlijk een best leuke les drama gehad, iets wat best wel in mijn straatje past ook; improvisatie. Hoe ga je om met onverwachte situaties in je klas?
Allereerst moesten we met een groepje woorden uitbeelden en raden. Eén moest het woord uitbeelden, de rest moet het raden. Erg chaotisch vooral. Wel is mijn geheugen een verschrikkelijke zeef, want ik moet echt keihard nadenken wat we erna ook alweer gedaan hebben. Oh ja!, situatieschets. Eén iemand werd de klas uitgestuurd, en wij moesten een situatie bedenken, waarna die persoon die weer binnenkwam zich aan de hand van ons 'spel' zijn rol aan moest nemen. Het leek net apekooien.
Toen kwam de docent met stukjes die ze uit de tv-gids had gehaald, die uitgespeeld moest worden door een paar mensen. Ik deed met 4 anderen een stukje waarbij de moeder was overleden, en de familie slaande ruzie kreeg om iets. Bij ons ging het om haar ketting. Eén van de jongens wilde die eraf halen, want 'hij' had het georven van haar, maar daar was een ander het niet mee eens, dus die gingen op de vuist. Een derdeg ing zich er mee bemoeien dus ik zag mijn kans om het kettinkje los te maken, ben nog even eervol blijven staan om vervolgens een sprintje de deur uit te trekken. Het mooiste? De jongens hadden pas door dat ik het kettinkje daadwerkelijk had toen ik m aan het andere meisje teruggaf; ze vonden m mooi gevonden.
Vervolgens moest er iemand met een actie beginnen, de tweede deed mee aan de actie, de derde kwam met een gigantisch probleem en de vierde met de oplossing. Hier heb ik niet echt aan meegedaan, maar bij het volgende onderdeel heb ik me braaf opgeworpen als vrijwilliger.
Eén iemand moest als docent voor de klas gaan staan, en reageren op situaties waar anderen mee kwamen. Omdat niemand zich vrijwillig aanbood ben ik gegaan, vooral omdat ik benieuwd was hoe ik ermee om kon gaan. Op zich ging het niet slecht, maar ik heb nog zeker een hoop te leren. Maar ja, hoe reageer je op een leerling die zegt dat hij verliefd op je is en daardoor zich niet op z'n werk kan concentreren? Situaties waar je best mee te maken zou kunnen krijgen. Wat ik schijnbaar goed deed was dat ik wel meelevend was, en erbij ging zitten als dat moest, maar ik was ook wat goedgelovig en had zelf het idee op sommige punten niet helemaal sterk te staan. Nog even oefenen dus!
En als laatste kregen we met een groepje de opdracht om een uit de hand gelopen ruzie in de klas na te spelen. Wij mochten iemand kiezen die docent zou zijn, maar die wist niet wat er zou gebeuren. Samen met een andere meid zou ik een soort van catfight houden. Typisch pubers...zij had mijn vriendje 'afgepakt'...rellen dus. In eerste instantie keek ik haar alleen maar aan, en zij vragen wat er was, tot ik vervolgens bekant bovenop haar sprong (afgesproken allemaal). Ik werd gegrepen door de 'leraar' en weggesleurd. Ik dreigde dat ie me lost moest laten, want anders zou ik m aangeven, maar hij luisterde niet (als leraar moet je heeeeel erg oppassen met leerlingen aanraken namelijk). De docent kapte het af, en vond het geloof ik best goed, want ze vroeg om een harder applaus van de klas.
Het gevolg; m'n klasgenoten willen in ieder geval geen ruzie met me. Maar het zal je maar een keer overkomen dat je voor de klas staat en zoiets gebeurd, je weet het nooit. Iemand noemde me agressief, maar zo erg ben ik ook weer niet, kan me gewoon makkelijk inleven in zoiets.
en dan komt het stemmetje; ''misschien ging je ook wel veel te erg tekeer. Wat nou als je klasgenoten je nu om een of andere reden niet meer mogen. Straks gaan ze raar tegen je doen. Maar dat komt alleen maar door het feit dat ik de laatste week een beetje het gevoel heb gehad er buiten te vallen, maar dat is meer mijn perceptie en vermoeidheid dan de waarheid denk ik. Hoop ik. Stomme onzekerheid. Oprotten nou.
Allereerst moesten we met een groepje woorden uitbeelden en raden. Eén moest het woord uitbeelden, de rest moet het raden. Erg chaotisch vooral. Wel is mijn geheugen een verschrikkelijke zeef, want ik moet echt keihard nadenken wat we erna ook alweer gedaan hebben. Oh ja!, situatieschets. Eén iemand werd de klas uitgestuurd, en wij moesten een situatie bedenken, waarna die persoon die weer binnenkwam zich aan de hand van ons 'spel' zijn rol aan moest nemen. Het leek net apekooien.
Toen kwam de docent met stukjes die ze uit de tv-gids had gehaald, die uitgespeeld moest worden door een paar mensen. Ik deed met 4 anderen een stukje waarbij de moeder was overleden, en de familie slaande ruzie kreeg om iets. Bij ons ging het om haar ketting. Eén van de jongens wilde die eraf halen, want 'hij' had het georven van haar, maar daar was een ander het niet mee eens, dus die gingen op de vuist. Een derdeg ing zich er mee bemoeien dus ik zag mijn kans om het kettinkje los te maken, ben nog even eervol blijven staan om vervolgens een sprintje de deur uit te trekken. Het mooiste? De jongens hadden pas door dat ik het kettinkje daadwerkelijk had toen ik m aan het andere meisje teruggaf; ze vonden m mooi gevonden.
Vervolgens moest er iemand met een actie beginnen, de tweede deed mee aan de actie, de derde kwam met een gigantisch probleem en de vierde met de oplossing. Hier heb ik niet echt aan meegedaan, maar bij het volgende onderdeel heb ik me braaf opgeworpen als vrijwilliger.
Eén iemand moest als docent voor de klas gaan staan, en reageren op situaties waar anderen mee kwamen. Omdat niemand zich vrijwillig aanbood ben ik gegaan, vooral omdat ik benieuwd was hoe ik ermee om kon gaan. Op zich ging het niet slecht, maar ik heb nog zeker een hoop te leren. Maar ja, hoe reageer je op een leerling die zegt dat hij verliefd op je is en daardoor zich niet op z'n werk kan concentreren? Situaties waar je best mee te maken zou kunnen krijgen. Wat ik schijnbaar goed deed was dat ik wel meelevend was, en erbij ging zitten als dat moest, maar ik was ook wat goedgelovig en had zelf het idee op sommige punten niet helemaal sterk te staan. Nog even oefenen dus!
En als laatste kregen we met een groepje de opdracht om een uit de hand gelopen ruzie in de klas na te spelen. Wij mochten iemand kiezen die docent zou zijn, maar die wist niet wat er zou gebeuren. Samen met een andere meid zou ik een soort van catfight houden. Typisch pubers...zij had mijn vriendje 'afgepakt'...rellen dus. In eerste instantie keek ik haar alleen maar aan, en zij vragen wat er was, tot ik vervolgens bekant bovenop haar sprong (afgesproken allemaal). Ik werd gegrepen door de 'leraar' en weggesleurd. Ik dreigde dat ie me lost moest laten, want anders zou ik m aangeven, maar hij luisterde niet (als leraar moet je heeeeel erg oppassen met leerlingen aanraken namelijk). De docent kapte het af, en vond het geloof ik best goed, want ze vroeg om een harder applaus van de klas.
Het gevolg; m'n klasgenoten willen in ieder geval geen ruzie met me. Maar het zal je maar een keer overkomen dat je voor de klas staat en zoiets gebeurd, je weet het nooit. Iemand noemde me agressief, maar zo erg ben ik ook weer niet, kan me gewoon makkelijk inleven in zoiets.
en dan komt het stemmetje; ''misschien ging je ook wel veel te erg tekeer. Wat nou als je klasgenoten je nu om een of andere reden niet meer mogen. Straks gaan ze raar tegen je doen. Maar dat komt alleen maar door het feit dat ik de laatste week een beetje het gevoel heb gehad er buiten te vallen, maar dat is meer mijn perceptie en vermoeidheid dan de waarheid denk ik. Hoop ik. Stomme onzekerheid. Oprotten nou.