Apr 30, 2013 15:53
Вядзьмарка-зіма, нібы злая свякроў,
Шкілет захінуўшы сумётамі,
То сыкне сцюдзёнаю злосцю вятроў,
То хлюпае гніллю-слотаю.
Прапхнулася неяк без праў і чаргі,
Заткнуўшы вясну-дзяўчушку.
Мярцвее зямля пад клюкою каргі,
І мруць пералётныя птушкі.
І людзі дзівіліся: вось навіна!
Зусім каляндар вар’яцее!
А дзесь замярзала сіротка-вясна
Пад д’ябальскі рогат завеі.
Наша Ніва,
дарогі,
творчасць,
вершы,
марнасць,
зіма