Butter fly sleep Part1 Red devil
เสียงดนตรีและเสียงพูดคุยดังทั่วบริเวณผับสลัวย่านชานกรุงโตเกียว ควันสี เทาลอยคุ้งทั่วบริเวณ
แต่ทุกๆคืนผับนี้มักจะเนืองแน่นด้วยลูกค้าขาประจำ และขาจร บางคนมาหาความสุขด้วยการดื่มกิน
เสพดนตรีจากวงร๊อกเท่ๆ รึมาลืมความทุกข์ความเครียดจากงาน ในมุมลึกสุดของผับปรากฏร่างสูงบางใน เสื้อเชิตสีขาวปลดกระดุมคลายปมเน็กไทน์ ข้างกายมีสูทสีเทาวางอยู่บนโซฟา หนังสีดำ
โต๊ะกระจกใสมีไวน์จากชาโตว์หรูวางประดับ ใบหน้าสวยที่ดู มองเศร้าสร้างบรรยากาศห้ามเข้าใกล้
มือเรียวนั้นยังบรรจงป้อนไวน์เข้าสู่ ริมฝีปากบาง
“ผมนั่งด้วยคนนะ” เสียงทักทำให้ดวงตากลมโตเหลือมองก่อนจะ ขยับกายเล็กน้อยเพื่อแขกไม่ได้รับเชิญ
“ผมเป็นเจ้าของผับนี้..นิชิกิโด ..เรียกเรียวก็ได้” ดวงตาคมจ้องมองฉายแววประหลาดคิ้วเรียงสวยขมวดปมนิด ก่อนจะยิ้มเล็กๆ
“ผมไม่ดีใจหรอกนะที่มีผู้ชายมาจีบ” ดวงตากลมจ้องตอบ ด้วยสายตาท้าทายไม่น้อยทำให้เจ้าของผับหัวเราะร่า
“ผมมองคุณผ่านเค้า เตอร์บาร์..คุณมานั่งที่มุมนี้เป็นประจำเลยนะครับ” เสียงทุ้มเริ่มบท สนทนา
“ผมคงดูเบื่อโลกมากซินะ..ถึงทำให้เจ้าของบาร์ต้องมาถาม” น้ำเสียงติดประชดพร้อมน้ำสีแดงพลอยถูกรินเข้าปากเรียวตามลำดับ
“ป่าวหรอก ครับ..ผมแค่แปลกใจ..ที่ไม่เห็นเห็นคุณสั่งเหล้ามาดื่ม” น้ำเสียงทุ้มของ ชายหนุ่มทำให้คิ้วสวยเลิกขึ้น
“อืม..ผมไม่ทานเหล้า..มันไม่มีรสอื่นที่ น่าลิ้มลอง” ร่างสวยตอบและยังดื่มไวน์อย่างไม่ยั้ง
“แต่แปลกนะ..ผม ไม่เคยเห็นคุณเมา”น้ำเสียงทุ้มเรียบเฉยขัดกับแววตาที่จ้องมองตรง
“ผม เป็นอาจารย์..คุณจะให้ผมอยู่ในสภาพเมาได้ยังไง?”น้ำเสียงสูงประชดดวง ตากลมเหลือบมองมือแกร่งที่กำลังลูปเรียวขาของตน ทำให้ท่าทีมั่นใจฉายแวว เขินอายกระอักกระอวน
“งั้นผมขอเลี้ยงค๊อกเทลคุณซักแก้ว” เจ้าของบาร์ หนุ่มเดินกลับไปยังเค้าเตอร์บาร์ปล่อยให้ร่างบางสวยก้มหน้านิ่ง
ความคิด แล่นวนอยู่ในหัวของอาจารย์หนุ่มหน้าสวย..คู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานหนี ไปกับผู้ชายคนอื่น
ตัวเค้าเองเป็นคนน่าเบื่อหน่ายเดินตามแบบแผนเติบโตใน ครอบครัวที่เคร่งครัด เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่อาจารย์หนุ่มย้ายมาอยู่ คนเดียวโดยที่ไม่มีคนคัดค้าน ทุกคนมองว่าเป็นเพราะอาการเสียใจที่เสียคู่ หมั้น..
ในความเป็นจริงแล้วคำว่าอิสระเท่านั้นที่ฮิโรกิโหยหา
“มาแล้ว ครับ” น้ำเสียงสดใสชองชายหนุ่มบรรจงวางค๊อกเทลสีสวยบนโต๊ะกระจก
สีแดง เข้มที่อยู่ก้นแก้วด้านบนเป็นสีชาวใสดวงตากลมโตมองอย่างเป็นประกาย
“มัน คืออะไรเหรอ?..มีสองสีซะด้วย” ใบหน้าสวยยิ้มหวานยื่นมือเอื้อมจะหยิบค๊อก เทล
แต่ก็สะดุ้งเบากับมือแกร่งที่มาดึงปรามไว้
“ดื่มที่นี้ไม่ได้หรอก ครับผับกำลังจะปิดแล้ว” น้ำเสียงทุ้มกระซิบข้างหูทำให้ใบหน้าสวยร้อน ระอุพยักหน้ารับนิดๆ
ก่อนที่คนทั้งคู่จะหายไปทางข้างหลังร้านข้างตรอก เล็กและมืดมิด ภายในอกร่างบางสวยสั่นไหวตื่นเต้นกับภาพ
ใบหน้าคมตรง หน้าที่ยื่นเข้ามาในระยะประชิด
“ยังไม่บอกชื่อผมเลยนะคนดี” เสียง หุ้มกระซิบพร้อมจมูกโด่งที่ซุกไซร้เรียวคอขาว ใบหน้าสวยเอนเบาๆเพื่อหนี สัมผัสจากคนตรงหน้า
“ฮิโรกิ อุดจี้..เรียกฮิโระก็ได้” น้ำเสียงสั่น ติดประหม่าทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีเลสนัย
“อืม..ฮิโระ..เรามาดื่มด้วย กันนะ” มือแกร่งหยิบแก้วค๊อกเทลสองสีพร้อมจุดประกายด้วยไฟแช็คฟรีปองเสียง กริ้งจากไฟแช็กดังสะกดฮิโรกิให้ตกในภวังค์ พริบตาค๊อกเทลสวยก็สะท้อนดวง ไฟสีฟ้าฉาบด้านบน
“อะ..สามสีแล้วรึเนี้ย” น้ำเสียงตื่นเต้นจ้องมองไป ที่ค๊อกเทลตาไม่กระพริบ ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนจะเป่าให้แสงไฟสีฟ้ามอดลงริมฝีปากคมยกค๊อกเทลนั้นเข้าลิ้มลอง ดวงตากลมโตสวยเบิกโพลง
เมื่อ ริมฝีปากสวยถูกบดเบียดเพื่อป้อนค๊อกเทลสีแดงสวย ไหลรินปริ่มขอบริมฝีปาก บางละเรื่อยไปตามเรียวคอขาว
ความร้อนแต่หอมหวานภายในลำคอแผ่ซ่าน ร่าง บางรู้สึกได้ถึงความร้อนตั้งแต่ปลายลิ้นผ่านช่วงอกและหน้าท้องปั่นป่วน
“อา....” เสียง ครางหวานของฮิโรกิเล็ดลอด เมื่อริมฝีปากถูกถอนออกดวงตากลมพริ้มหลับก่อน ที่ลิ้นเล็กจะเลียริมฝีปากสวยดังลูกแมว
“ฮิโรพรุ่งนี้คุณจะมาหาผมใช่ มั้ย?” ดวงตาคมจ้องมองกับน้ำเสียงแหบทุ้มอ้อนอยู่ริมใบหูที่ลิ้นหนา กำลังหยอกล้อ
“ผมไม่รู้..ผมไม่ได้..อะ” ริมฝีปากบางสวยยังไม่ทัน กล่าวจบแต่ก็ถูกช่วงชิงลมหายใจอีกครั้ง ครั้งนี้ชั่งหนักหน่วงและเร่ง เร้า ลิ้นอุ่นชื่นแทรกกอบโกยความหวานภายในหยอกล้อให้ลิ้นเล็กเกี่ยวพัน สุด ห้วงลมหายใจนั้นริมฝีปากจึงได้เป็นอิสระ
“ผมจะรอคุณฮิโระ...ผมยังมองคุณ มาได้ตั้งนาน...ผมเชื่อว่าคุณต้องมา”ใบหน้าคมจ้องฮิโรกิที่กำลังนั่ง อยู่บนรถหรูสีบอนด์เงิน โดยมีชายหนุ่มยื่นอยู่ข้างกระจกรถ
“ผมเป็น ผู้ชาย..เรียว..คุณอาจเสียเวลา” น้ำเสียงอึดอัดใจของอาจารย์หนุ่มทำ ให้ใบหน้าคมแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่ดูจริงจัง
“ถ้าชีวิตคุณต้องการอิสระ แค่ปล่อยมันไปตามที่คุณคิด”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยหนักแน่นเพื่อสื่อความหมาย ต่อคนตรงหน้า
ดวงตากลมจ้องตอบไม่มีคำพูดใดมีเพียงสีหน้าที่แปรเปลี่ยน เป็นสีแดงสุก
“มันคือ เรดเดวิล ค๊อกเทลที่คุณดื่ม” คำพูดทิ้งท้ายจาก ชายหนุ่มก่อนที่รถคันหรูจะเล่นออกไป ความคิดแล่นวนอยู่ในหัวของฮิโรกิมัน คือความรู้สึกที่แปลกประหลาด ความตื่นเต้นระคนความโหยหา อยากเอาชนะ และความหวั่นไหว
รสหอมหวานจากค๊อกเทลยังไม่จางแต่ฤทธิ์ของมันทำให้หายใจ ติดขัด เสียงหัวใจเต้นรัว สมองโล่งไร้ซึ่งความกังวล เรียกร้องหาสิ่งที่ยังไม่กล้าลิ้มลอง
..........................................................................................
“อะ... เจ็บตรงไหนรึป่าว?” ใบหน้าหล่อเหลาดูกังวลเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่
คน ร่างเล็กกว่าเค้ามากลงไปนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ร่างสูงจึง พยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นแต่ก็แปลกใจกับน้ำหนักตัวที่เบา และกลิ่นหอมอ่อน ที่แตกต่างจากนักท่องราตรีที่ควรจะมีกลิ่นแอลกอฮอล์ ใบหน้าสวยหวานดวงตา เรียวแผงขนตารูปร่างที่ดูบอบบาง ดึงความคิดของร่างสูงให้ผิดแปลก..เค้า ต้องการคำตอบ อะไรทำให้คนตรงหน้ามาอยู่ในสถานที่อันขัดแย้งเช่นนี้
“ขอบ คุณมากครับ.คุณกลับเถอะ..อีกเดี๋ยวคงมีคนมารับ” ใบหน้าหวานเอียงหน้าตอบ คนตรงหน้าที่จ้องเค้าอย่างจงใจ
จนทำให้ร่างบางรู้สึกหงุดหงิดกับดวงตาคม คู่นั้นอย่างบอกไม่ถูก
“อืม..เหรอ?..นายไม่เหมือนนักเที่ยวเลยนะ” น้ำ เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะปล่อยคนตัวเล็กกว่าให้เป็นอิสระ
ควันสีเทาลอยคุ้ง อยู่บนอากาศ ในขณะที่นิ้วเรียวยาวคีบต้นเหตุของควันทำท่าจะทิ้งมันลงบน พื้น
“ขอผมลองได้มั้ย?” น้ำเสียงเล็กไม่มั่นใจถามไปยังคนด้านข้างที่ เลิกคิ้วเล็กน้อย
“เอาซิ” นิ้วเรียวยาวยื่นสิ่งไม่ดีส่งต่อยังร่าง บาง ดวงตาคมนั้นลอบมองริมฝีปากบางที่กำลังสุดควันเข้าปอด
“แคร่กกๆๆๆ”เสียงไอแบบทรมานน้ำตาที่เอ่อขอบดวงตาเรียวกับมวนขาวเล็กที่ถูกทิ้งลงพื้น พร้อม มืออีกข้างที่จับคอเรียวขาวกลับทำให้ร่างสูงหัวเราะสะใจ
“ไม่เคยแล้วยัง อยากจะลอง..นายไม่ควรอยู่ในที่แบบนี้หรอก” ท่าทีสบายๆเอนหลังพิงกำแพง ยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกหงุดหงิด
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสอนชั้น..ไม่ลองจะรู้ ได้ไง?” น้ำเสียงเล็กขึ้นสูงตามอารมณ์หงุดหงิดตาเรียวสวยจ้องแข็ง
ทำ ให้ร่างสูงรู้สึกเหมือนโดนท้าทายบุ้ยปากอย่างเสียอารมณ์
“งั้นพรุ่งนี้ นายไปหาชั้น..ชั้นอคานิชิจิน..นายเห็นผับตรงนั้นมั้ย” ชายหนุ่มชี้ไปยัง ฝั่งตรงข้ามกับกำแพงตึกที่คนทั้งคู่ยืนพิง
“เห็นแล้วจะทำไม..ให้ไปทำไม?” คนตัวเล็กกล่าวน้ำเสียงห้วนทำให้ร่างสูงหัวเราะขึ้นอีก
“ชั้นร้อง เพลงอยู่ที่ผับนั้น..ถ้านายอยากไปเที่ยวแบบสนุกๆนะคุณชาย”ใบหน้าคมดู ยียวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันทำให้คิ้วเรียวเล็กขมวดจนยุ่ง
“ชั้นไม่ ใช่คุณชาย..นายอาคานิชิ..พรุ่งนี้ชั้นจะไปเมาให้อ้วกเลยด้วย” ริมฝีปาก เล็กยื่นชี้ด้วยความโมโห
แต่ก็ต้องตกใจที่ริมฝีปากบางถูกขโมยจูบอย่างจาบ จ้วง ลิ้นอุ่นร้อนถูกแทรกแซง รสขมจากบุหรี่เมนทอลและลมหายใจที่ไม่ประ ติดประต่อ ภายในอกบีบแน่นเหมือนจะขาดอากาศ แต่หัวใจกลับเต้นระรัวอีกครั้ง
เมื่อมือแกร่งพยายามลุกล้ำเข้าไปในกางเกง แสลกสีเข้มของร่างบาง ความรู้สึกตื่นตัวทำให้น้ำตาไหลรินระเรื่อแก้มขาว สวย มือเล็กปัดป่ายพยายามหนีจากวงล้อมและความรู้สึกปั่นป่วน ไม่มีผล กระทบอะไรกับคนที่ตัวใหญ่กว่ามือแกร่งยังคงดื้อดึงไม่หยุด อกเล็กเริ่ม กระเพื่อมไหวและโอนอ่อนอย่างไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ร่างสูงปล่อยริมฝีปากบาง ให้เป็นอิสระก้มลงซุกไซร้เรียวคอขาวหอมกรุ่น ในห้วงความคิดยอมรับว่าลอบ มองอย่างต้องการคนตรงหน้ามานานแล้ว
อีกทั้งกลิ่นหอมรัญจวนนั่นอีก..มัน น่าโมโห ..หงุดหงิดกับริมฝีปากสวยที่พร่ำไม่หยุด ในตอนแรกกะว่าจะ แกล้งให้ตกใจ
แต่ในตอนนี้กลับไม่อยากหยุดการกระทำ
“อย่านะ..อาคานิชิ ..ปล่อยผมเถอะ” เสียงเว้าวอนที่แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ร่างที่สั่น สะท้านและมือเล็กที่บีบแขนแกร่งจนเกร็งแน่น สกัดกั้นเสียงครวญครางและ เสียงลมหายใจที่หอบหนัก ร่างบางกำลังสติหลุดด้วยไม่สามารถควบคุมร่างกาย ของตนเองได้ นักร้องหนุ่มลอบยิ้มก่อนจะดูดเม้มเรียวคอขาวจนเกิดรอยกุหลาบ สีแดงชัด
มือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดปากไม่ให้มีเสียงเล็ดลอด มันควรจะรัง เกียดทุกการกระทำแต่ร่างกายกลับคล้อยตามอย่างไม่มีเหตุผล ก่อนที่น้ำ เสียงทุ้มจะทำให้คนตัวเล็กตื่นจากภวังค์ สะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงลม หายใจที่รดใบหูร้อนผ่าว
“มาซิถ้าพรุ่งนี้..นายยังกล้ามา” เสียงทุ้ม บาดลึกให้ภายในอกถูกบีบ มือเล็กรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักร่างสูงจนสุดแรง
ทำ ให้ตนได้เป็นอิสระตะโกนอย่างสุดเสียง
“ไอ้คนโรคจิต..ไอ้นักข่มขื่น..พรุ่ง นี้ชั้นจะไปฆ่านาย..นายเตรียมตัวไว้ได้เลย” ร่างบางเล็กที่ยืนตัวสั่นมอง ดูคนตรงหน้าที่ลงไปนั่งบนพื้นด้วยแรงผลักของตน ดวงตาคมจ้องกลับนิ่งแหงน หน้ามองคนที่ยื่นค้ำหัวตนเช่นกัน
“ดีงั้นพรุ่งนี้นายมาได้เลยไอ้คุณชาย ..นายจะได้ครางไม่หยุด”
พลัก!!! เสียงร้องเท้าบูทกระทบเข้ากับท้องของ ร่างสูงทำให้นอนตัวงอ ก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งหายไปด้วยความรวดเร็ว
“คุณ คาเมะไปไหนมาครับ..ไหนให้ผมมารอหลังผับเลิก” บอดี้การ์ดหนุ่งร่างสูงถาม ร่างบางด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอกมารุ..ชั้นก็อยู่แถวนี้แหละ..ว่า แต่พรุ่งนี้พาคนมาด้วยอีกซักหน่อยนะ” น้ำเสียงเล็กสั่งทำให้บอดี้การ์ด หนุ่มชักสีหน้าเหวอ ปกติเจ้านายตัวเล็กของเค้าไม่ชอบให้มีคนติดตามทำให้ ยิ่งสงสัย
“ชั้นจะพาไปจัดการพวกบ้าๆหนะ” น้ำเสียงหงุดหงิดกอดอกตนเอง พิงเบาะลีมูซีนหรู ทำให้บอร์ดี้การ์ดหนุ่มหัวเราะชอบใจ “คุณคาเมะไปมี เรื่องมาเหรอครับเนี้ย?....ไม่เห็นเหมือนคนไปมีเรื่องชกต่อยมาเลย”
น้ำ เสียงล้ออันเนื่องจากความสนิทสนม นากามารุเกิดและเติบโตในครอบครัวคาซูยะ เป็น เพื่อนเล่นเหมือนพี่ชายมากกว่าบอดี้การ์ด “ก็แค่เถียงกันหนะมารุ” มือ เล็กกระชับเสื้อเพื่อปกปิดร่องรอยบนคอเรียว
ดวงตาเรียวจ้องมองทิวทัศน์ ที่นอกกระจก ไม่อยากกลับไปบ้านที่ไม่มีความหมาย ชีวิตที่ต้องเดินตาม คำสั่งแม้แต่คู่หมั้นก็ไม่เคยเห็นหน้า คืนแรกในการแหกกฏของตนเอง คืน แรกที่ลองมาใช้ชีวิต ความคิดฟุ้งซ่านสะดุดลงเมื่อนึกถึงสัมผัสของคนที่ ไม่รู้จัก ใบหน้าสวยแดงก่ำพูดกับตนเอง
”อาคานิชิ..ชั้นจะเอาคืนนายให้ หนักเลย”
.........................................................................................
“เรียว ไปไหนมา? ” เพื่อนสนิทกล่าวถามขณะที่กำลังจะปิดประตูผับ
“อืมๆไป เล่นกับลูกแมวมาหนะ” น้ำเสียงติดอารมณ์ดีทำให้เพื่อนยิ่งสงสัย
“เฮ้ย ยถ้าคนตรงมุมโต๊ะนั้น..ชั้นว่าปล่อยเค้าไปเถอะ..ถ้าเค้ารู้ว่าเราทำอะไร ..มันจะไม่ดีนะเรียว”
เพื่อนยังคงกล่าวเตือน
“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย ชั้นช่วยคุณยูให้พาไอจังหนี..ไม่เกี่ยวกับที่ชั้นชอบหมอนี่” เรียวกล่าว ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดกับเพื่อนที่พยายามเตือน
“เออก็คู่หมั้นเค้านะเว้ย ..แล้วแต่แกเถอะ..มีปัญหาอย่ามาบ่นหละกัน” เพื่อนสนิทเอ่ยอย่างรำคราญ ก่อนพยายามเดินออกไปยังหน้าประตู
“ซูบารุ..ชั้นว่าไม่มีปัญหาหรอก..เรดเด วิลเลยนะเว้ย” น้ำเสียงมั่นใจของเจ้าของผับทำให้ซุบารุยิ่งรู้สึกหงุด หงิด
ไอ้นิสัยชอบเอาชนะถ้าอยากได้แล้วทำทุกวิถีทาง การที่ถึงขนาดมา ผสมค๊อกเทลเองคงหวังจะเอาชนะใจเต็มที่
“เออแล้วไงหวะ..ก็แค่ค๊อกเทล” ซุ บารุกล่าวติดน้ำเสียงเซ็งปิดประตูผับเดินจากไป
อะไรคืดค๊อกเทลสีสวย ประหลาด ก่อนดื่มต้องจุดไฟ เรดไซรับที่นอนอยู่ก้นแก้วตกตะกอน
ด้านบนลอยใสด้วยเตอกีร่าที่พร้อมระเหย เมื่อจุดไฟสีฟ้าสวยกลับไม่ทำให้ ร้อน อุณหภูมิของเครื่องดื่มอุ่นเพิ่มรสชาติให้เตอกีร่าส่งกลิ่นหอม Red devil ค่ำคืนนี้ยังเพิ่งเริ่มต้น อ่อนหวาน ตื่นเต้น เพียงแค่เติมเชื้อไฟ
อุณหภูมิของราตรีหน้ายังอีกยาวนานนัก........
...............................................................................
จากผู้แต่ง
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเรียวเท่ ร้ายๆๆๆๆ
อิจินกรี๊ดดดดดดดดดดแกเพิ่มท่ารูดซิบไปในอีโรแด้นซ์รึเนี้ย
งั้น ช้านจะเพิ่มเอ็นซีให้เป็นรางวัลก๊ากกกกกกกกกกกกกก
จี้ลูกชายแม่สวย เริ่ดเชิ่ด หยิ่งคะ ดีมากลูกเจิดจ้านะคะ
ลูกสาวเต่าอ๊ายยคุณชายเอาแต่ใจ รึ..จะสู้อคนชได้เหรอลูก555+