сто словаў ХXХV (дальнабойнік)
трыццаць пяты тэкст для рубрыкі "100 словаў" на Радыё Свабода:
http://www.svaboda.org/a/28297407.html
дальнабойнік
паводле працы ў мяне шмат камандзіровак. кіроўца звычайна забірае мяне раніцай і мы ў дарозе ад трох да шасьці гадзін.
за гэты час я пасьпяваю ня толькі паспаць, у дарозе ў мяне пачынаюць адчыняцца дзьверы ў космас, я паглыбляюся ў думках да такой ступені, што становіцца жахліва жыць.
я разумею, што магу давесьці сябе да глыбокай дэпрэсіі, калі своечасова не спынюся.
мой жа кіроўца - як камень, глядзіць на дарогу, проста, спакойна, нічога яго не кранае.
быць дальнабойнікам - значыць, ня мець сумневаў, ніякага ўнутранага сьвету... ня думаць, ня марыць, не разважаць... толькі ехаць восем гадзін, потым спаць, і потым ізноў ехаць.
http://www.svaboda.org/a/28297407.html
дальнабойнік
паводле працы ў мяне шмат камандзіровак. кіроўца звычайна забірае мяне раніцай і мы ў дарозе ад трох да шасьці гадзін.
за гэты час я пасьпяваю ня толькі паспаць, у дарозе ў мяне пачынаюць адчыняцца дзьверы ў космас, я паглыбляюся ў думках да такой ступені, што становіцца жахліва жыць.
я разумею, што магу давесьці сябе да глыбокай дэпрэсіі, калі своечасова не спынюся.
мой жа кіроўца - як камень, глядзіць на дарогу, проста, спакойна, нічога яго не кранае.
быць дальнабойнікам - значыць, ня мець сумневаў, ніякага ўнутранага сьвету... ня думаць, ня марыць, не разважаць... толькі ехаць восем гадзін, потым спаць, і потым ізноў ехаць.