ГЕНЕАЛАГІЧНЫЯ ПОШУКІ. Нацыянальны архіў
Пасля ўсіх даступных крыніц інтэрнэтнага пошука варта звярнуць сваю ўвагу і на архівы. Я распавяду пра свой вопыт працы з архівамі. Вядома ён не поўны і працаваць я пайшла ў архівы зусім нядаўна, але спадзяюся нешта цікавае вы даведаецеся і з гэтага раздзела. Набліжаецца лета і калі вы не з Мінску, магчыма ў вас атрымаецца летам знайсці час і
( Read more... )
Я ж распавядала пра працу ў Нацыянальным архіве, там размешчаны дакументы пасля 1917 года. Праветрыванне робяць і там, хаця будынак новы, кампутараў не так шмат, але вось гэтыя, што самыя папулярныя актыўна лічбуюцца. І заля даволі прасторная. Хаця замарочак хапае. Працавала па дакументах і сказала супрацоўнікам, што можна выдаліць. Сказала 2 тыдні таму, а пасля палезла капацца яшчэ раз ужо па іншай справе. Дакументы выдаляліся па меры падыходу знаходжання за маім прозвішчам месяца.. А пасля архівісту які займаецца гэтымі тэчкамі прыйшло да розуму выдаліць усе... бо я прасіла ж 2 тыдні таму. Выдаліў усё што зусім, і гэта было падчас маёй працы за кампом. Проста шок быў. Пасля перакідваў наноў.
А пра магчымасць пасля аб'яднаць веткі то праўда. Мой дзядуля ведаў пра сваіх траюрадных шапашна. Імёны і ўсё. Выпадкам так я іх ведала атрымалася аб'яднаць две веткі і даведацца ўсе калены аж да чацвераюрадных маіх. Была эйфарыя. Таму і кажу, што варта ўсё ж такі запісваюць, бо ніколі не ведаеш калі спатрэбіцца.
Reply
Leave a comment