таму што Даша прасіла

Sep 10, 2012 20:27

пост без замка (і наогул омг літары-словы-сказы), бо:
а) даша прыснілася
б) даша папрасіла

даша ёсць у мяне, а я ёсць у яе.
я хачу напісаць ёй смс, сказаць любімае "а восьмай ля пошты", купіць 2 зефіркі ў шакаладзе/мармелад без цукру/маленькае малако/"кто сказал му", сесці на трандваі 1, 4, 7, паехаць да вакзала, заснуць на плячы, праехаць кола, выехаць, пасадзіць яе на 18. магчыма, пачаставаць пірагом. а магчыма, не.
але верагодней за ўсё, гэта будзе не так. у міні будзе "оставьте его мне-е этого музыкан-та", альбо "знаешь, в забытом тобой отрезке мне всё было ново і всё інтересно", альбо дзіма ску (о, тыя прэкрасныя людзі, якія яго зацанілі!), альбо яшчэ нешта трэшовае, ай.
хочаш шчыра вапшчэ?
я не чакала, што так будзе не ставаць цябе. будзе не ставаць цябе так
хаця дзіўна, да?
а мо гэта проста агульнае мінулае. ну так, хутчэй за ўсё. бо хто-яны-ўсе ў параўнанні.

нешта я блытаю фарматы. гэта мусіць быць на папяровым носьбіце, а будзе тут.

дзіма

Previous post Next post
Up