Незважаючи на те, що це все вже було, і не дуже оригінально, і трохи набридло, і вже не смішно, і мало чим відрізняється від попередніх 10 концертів, тощо-абощо, - після другої пісні починаєш отримувати задоволення, а під кінець концерту тримаєшся руками за голову, намацуючи осколки мозку. В цьому, як на мене, на сьогодні й полягає феномен Василя
(
Read more... )