Էսօր երեկոյան «Ակունք» ազգագրական համույթի համերգին էի ներկա ֆիլհարմոնիկի փոքր դահլիճում...
Հրաշալի համերգ էր, բայց...
Բոլոր տպավորություններս տեղում հալվում-խառնվում էին հալչող ուղեղիս.... Ու էդպես մինչեւ էն պահը, երբ ռեալ զգացի, որ ընդամենը մի քանի վայրկյան եւ գիտակցությանս տեր չեմ: Ընկերուհիներիս բացարձակ շիվար թողնելով՝ ինձ մի կերպ «գցեցի»
(
Read more... )
Comments 27
Reply
Reply
Reply
Պիտի տեսնեիր՝ ժողովուրդն ինչ վիճակում էր. մեծ մարդիկ, հղի կանայք, երեխաներ... Անտանելի էր:
Ասես մրդկանց դեմքին թքեին:
Reply
Միթե միշտ էինք այսպիսին..
Reply
Հենց համերգից ոչ մի տպավորություն չի մնացել... Այ դրանից խելագարվում եմ:
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Reply
Հենց այսպես ել ապրում ենք, մեր սիրած քաղաքումՃ
Reply
Հենց այսպես ել հալվում ենք մեր սիրած քաղաքում :Ճ
Reply
ով նիհարելու քարիք ուներ նիհարավՃ
Reply
Իմ կարգի էլի...
Համերգիցս բան չհասկացա
Reply
Reply
Բայց էդ ետեւի մասում օդն իսպառ բացակայում էր:
Reply
Leave a comment