Խոսքը շատ վաղուց իմաստազրկվել է,
Ծնվել երախում բյուր ժողովրդի...
Մեսչյանական էս տողը երեւի թե միակն է, որի հետ ես համաձայն չեմ:
Եթե խոսքն իմաստազրկվեր, Արթուր Մեսչյանի ու նրա բոլոր-բոլոր երգերի արժեքը երբեւէ չէինք զգա:
Մեսչյանն այն քիչ երաժիշտներից է, ում ամեն երգը նետի պես է՝ հասնում է իր նշակետին ու խոցում անվերադարձ... Այդ երգ-նետը միշտ սպի է թողնում, չի կարող անհետք մնալ:
Կատարսիս... Չէ, դա միայն ալբոմ չի... Դա հենց էն է, ինչ զգում եմ՝ Մեսչյանի երգերը լսելիս: Բացարձակ, կատարյալ կատարսիս...
Տխրությա՞ն երգիչ... Համաձայն չեմ: Մե՛ծ, շա՜տ մեծ, աշխարհացունց սիրո երգիչ է Մեսչյանը: Սեր իր բոլոր դրսեւորումներով ու դրսեւորումներում...
Սեր առ էություն,առ հավատ, առ ժամանակ, առ «մենք»-ի տեսակ... Բայց էդ սերն ուրիշ է՝ ով երգը միայն որպես բառակույտ է ընկալում, երբեք Արթուր Մեսչյանին չի հասկանա... Թեկուզ...
Թեկուզ մենք խենթ համարվենք...
***
Click to view
***
Ծնունդդ շնորհավոր, մաեստրո Արթուր Մեսչյան...