Նույնիսկ ամենագեղեցիկ, գունեղ առարկաների ստվերը գորշ է, գորշ ու տափակ: Զարդանախշերի ստվերն էլ է գորշ ու հարթ՝ առանց պճնանքի ու հմայքի։ Ես իմ ստվերն եմ... ես ստվեր եմ, ընդամենը գորշ, կորած-մոլորված ստվեր, որ փնտրում է նրան, ով այդ ստվերը ստեղծում է։ Երևի դա է պատճառը, որ ժամերով քայլում եմ փողոցներում ու փնտրում իմ ստվերի տիրոջը։ Մարդ կա ստվերն է ( Read more... )

Երբ դեռ այնքան հարազատ չէիր, ինչքան հիմա, երբ դիմագծերդ անսովոր էին, նմանեցնում էի քեզ ռոբոտի: Տղայական կազմվածքդ, դեմքիդ ուրվագծքերը, ակնոցները, մազերը, նույնիսկ շարժումներիդ մեջ ռոբոտություն կար ( Read more... )

Երբ վերցրի գրիչն ու որոշեցի մտքերս թղթին տալ, ուշ գիշեր էր: Նստած էի անկողնուս մեջ ու մի համառ, գարշելի, զզվելի ճանճ տանջամահ էր անում ինձ իր հաձակումներով, ստիպում ձեռքով- ոտքով քշեմ, ընկնեմ հետևից, որ պոկ գա: Նստած մտածում էի անցած գնացած ժամանակներից, երիտասարդությանս մասին, ինձ շրջապատող մարդկանց մասին և հիշեցի, թե ինչպիսին էի երիտասարդ ( Read more... )