Na drie weken van het verplicht thuisblijven kan ik zeggen dat ik er inmiddels wel aan gewend ben. Ook de onrust van 'heb-ik-het-wel-of-heb-ik-het-niet' is weg. Ik doe gewoon mijn ding en kan niet zeggen dat ik mij in de afgelopen weken verveeld heb. Werk gaat zo-ie-zo door, al begint het eentonig te worden om de hele dag achter de pc te zitten. Ik ben blij dat ik nu een weekje vrij ben en even niet hoef.
Ik probeer in ieder geval minstens twee keer in de week iets aan sport te doen. De danslessen gaan gewoon online door, wat ik combineer met de yogafilmpjes die we van de yogajuf gekregen hebben. En er is niks heerlijkers dan met zo'n mooi weer met de hoepel buiten te staan.
Ik had de voorzienigheid om van te voren extra stof en wol in te slaan. Ik ben zelfs nog niet eens aan alles toegekomen! De tuin vraagt namelijk ook aandacht in deze tijd van het jaar en Maurice en ik zijn aan het oefenen voor de fietsvakantie die we in de zomer willen gaan doen. Naast de verplicht literatuur voor school kwam ik niet meer aan een 'echt' boek toe, daar is nu gelukkig wel tijd voor. Ik heb eindelijk deel II van de Ilium/Olympus saga van mijn favoriete schrijver Dan Simmons kunnen lezen. Gisteren ben ik opnieuw begonnen aan boek 1 van de zeven boeken van de Poort des Doods, ik kan weer even vooruit.
Maar dit zijn allemaal dingen die ik 'normaal' ook gedaan zou hebben. Toen het hele Corona-thuisblijven ding begon heb ik mij voorgenomen om deze tijd ook te gebruiken om iets nieuws te leren.
Handlettering. Na avonden lang alleen maar letters en woorden oefenen heb ik gisteren mijn eerste projectje gemaakt.
En omdat het erg verslavend/uitdagend/creatief/meditatief is, nog eentje.
De volgende quote ligt al klaar.