Tweede jeugd
Ik had gisteren nog een gesprek met een vriendin dat ik het jammer vind dat ik het fenomeen 'festival' nu pas ontdekt heb, en waarom niet 20 jaar geleden? Zij antwoordde heel wijs dat alles komt op het moment dat het je het beste uitkomt en dat ik er maar lekker van moet genieten.
Dat is dan ook maar wat ik precies aan het doen ben.
Vorige week heb ik afgetrapt met een concert van Bon Jovi, mijn jeugdheld. De jeugdheld is inmiddels ontzettend grijs en zijn stem laat het inmiddels aardig afweten, maar ik heb genoten. Ik kon alle klassiekers nog zo meezingen, dus ook mijn stem was na twee uur niet meer wat het geweest was. Dus ik kan het de man niet eens kwalijk nemen.
De dag erna kon ik meteen door naar Manana Manana, een festival in Vorden. Ik had er goede verhalen over gehoord en wilde het wel eens zien. Met het concert van de dag ervoor nog in de benen heb ik het heerlijk rustig aan gedaan. Gewoon een beetje rondgeslenterd, bandjes geluisterd en mensen bekeken. Het was zonnig weer, dus plekjes in de schaduw waren heel welkom. Het is inderdaad een erg leuk festival, maar niet iets om in je eentje te doen. Met een groepje waarbij je, onder het genot van een hapje of drankje van de een of andere foodtruck, bij kan kletsen is toch leuker. Maurice had er wel oren naar.
Deze week stond Kids en Billies weer op het programma. Gewoon in het Goffert theater in Nijmegen, fijn dichtbij. LaHoop (waar ik hoopdance lessen heb) staat daar ook, dus hebben we met vier meiden de hele dag de bezoekers de beginselen van hoelahoepen bijgebracht. De euforie op het gezicht van de kinderen als het na tig keer proberen lukt is fantastisch!
Daarnaast is het ook gewoon een heel erg fijn kleinschalig festival met leuke mensen en goede bandjes, dus met een zonnetje erbij is de dag voorbij voordat je het doorhebt. Volgend jaar weer!
Dat is dan ook maar wat ik precies aan het doen ben.
Vorige week heb ik afgetrapt met een concert van Bon Jovi, mijn jeugdheld. De jeugdheld is inmiddels ontzettend grijs en zijn stem laat het inmiddels aardig afweten, maar ik heb genoten. Ik kon alle klassiekers nog zo meezingen, dus ook mijn stem was na twee uur niet meer wat het geweest was. Dus ik kan het de man niet eens kwalijk nemen.
De dag erna kon ik meteen door naar Manana Manana, een festival in Vorden. Ik had er goede verhalen over gehoord en wilde het wel eens zien. Met het concert van de dag ervoor nog in de benen heb ik het heerlijk rustig aan gedaan. Gewoon een beetje rondgeslenterd, bandjes geluisterd en mensen bekeken. Het was zonnig weer, dus plekjes in de schaduw waren heel welkom. Het is inderdaad een erg leuk festival, maar niet iets om in je eentje te doen. Met een groepje waarbij je, onder het genot van een hapje of drankje van de een of andere foodtruck, bij kan kletsen is toch leuker. Maurice had er wel oren naar.
Deze week stond Kids en Billies weer op het programma. Gewoon in het Goffert theater in Nijmegen, fijn dichtbij. LaHoop (waar ik hoopdance lessen heb) staat daar ook, dus hebben we met vier meiden de hele dag de bezoekers de beginselen van hoelahoepen bijgebracht. De euforie op het gezicht van de kinderen als het na tig keer proberen lukt is fantastisch!
Daarnaast is het ook gewoon een heel erg fijn kleinschalig festival met leuke mensen en goede bandjes, dus met een zonnetje erbij is de dag voorbij voordat je het doorhebt. Volgend jaar weer!