25916
Ёсць стопяцідзясятачка ў лютым. Колькі надвор'е яшчэ дазволіць, цікава. Праўда, гэта не тысяча травеньская, канешне, але ўсё ж.
Па маршруце на Чалюскінцаў спраўна капаюць пераход. Усё бомбы шукаюць. Очань бальшыя спачуванні кіроўцам. Коркі ладныя такія.
А сянні ўпершыню недзе за пару тысяч ДАІ вырашыла да мяне дакулупацца. Якраз ля месца, дзе афіцыйна можна ўладу брудам паліваць. Ззаду ехалі, параўняліся і пачалі перадаваць у паветра хвалі частатой недзе пад тысячу герц. Гора-бяда. Чаму яны заўсёды ўпэўненыя, што я іх чую? Звязвацца не хацелася - махнуў рукой наперад і ўправа - маўляў на перакрыжаванні з'еду з вашай дарогі для белых.
Даехаў з эскортам. Там чырвонае. Пастаялі. Службоўцы нешта мармыталі сабе пад нос. У мой адрас, здаецца.
Святло змянілася - я ўзяў управа.
Як ні стараўся больш не пабачыць - нагнаў у корку ля маста (ну так заўсёды "бляць, я ж цябе адпусціў, а ты! ..." Спыніўся, дэманстратыўна злез і пакрочыў побач па зямельцы. Рэакцыі не было - ну і дзякуй. Колькі ў нас там зараз праезд? Яшчэ не плаціў.
Учора даведаўся падрабязнасці з новай веладарожкі, што паўз абноўленай дарогі на Казіміраўку. У лепшых традыцыях. Пачынаецца (ці сканчаецца?) з прыступак, сама ніжэй узроўня тратуара, каторы побач і закатаная ў асфальт. Тратуар з пліткі. Вадзічка праз плітку збягае, а на асфальціку збіраецца і стаіць. Але ўсё са словаў. Будзе надвор'е - начаплю камеру - пагляджу сам. Тым больш гэта апошнім часам мой пастаянны маршрут да М4.
Абутак дажывае апошнія сотні - нада тэрмінова набываць новы з педалямі і станавіцца амаль спартсменам.
Па маршруце на Чалюскінцаў спраўна капаюць пераход. Усё бомбы шукаюць. Очань бальшыя спачуванні кіроўцам. Коркі ладныя такія.
А сянні ўпершыню недзе за пару тысяч ДАІ вырашыла да мяне дакулупацца. Якраз ля месца, дзе афіцыйна можна ўладу брудам паліваць. Ззаду ехалі, параўняліся і пачалі перадаваць у паветра хвалі частатой недзе пад тысячу герц. Гора-бяда. Чаму яны заўсёды ўпэўненыя, што я іх чую? Звязвацца не хацелася - махнуў рукой наперад і ўправа - маўляў на перакрыжаванні з'еду з вашай дарогі для белых.
Даехаў з эскортам. Там чырвонае. Пастаялі. Службоўцы нешта мармыталі сабе пад нос. У мой адрас, здаецца.
Святло змянілася - я ўзяў управа.
Як ні стараўся больш не пабачыць - нагнаў у корку ля маста (ну так заўсёды "бляць, я ж цябе адпусціў, а ты! ..." Спыніўся, дэманстратыўна злез і пакрочыў побач па зямельцы. Рэакцыі не было - ну і дзякуй. Колькі ў нас там зараз праезд? Яшчэ не плаціў.
Учора даведаўся падрабязнасці з новай веладарожкі, што паўз абноўленай дарогі на Казіміраўку. У лепшых традыцыях. Пачынаецца (ці сканчаецца?) з прыступак, сама ніжэй узроўня тратуара, каторы побач і закатаная ў асфальт. Тратуар з пліткі. Вадзічка праз плітку збягае, а на асфальціку збіраецца і стаіць. Але ўсё са словаў. Будзе надвор'е - начаплю камеру - пагляджу сам. Тым больш гэта апошнім часам мой пастаянны маршрут да М4.
Абутак дажывае апошнія сотні - нада тэрмінова набываць новы з педалямі і станавіцца амаль спартсменам.